— Менинг исмим Рамзиддин, дўстларим мени Рам деб чақиришади.
— Менинг исмим Итолмас, дўстларим менинг исмимни тўлиқ айтиб чақиришади.
Хотини:
— Чарчадим ухлайман, - деса
Ҳакам шартта сариқ карточка кўрсатибди.
Хотини:
— Нимага?
— Симуляция учун, - дебди.
Бир бирига тескари қараб ётишибди. Орадан ярим соат ўтгач, хотини эрига қизил карточка кўрсатиб турармиш.
Эри:
— Нимага?
— Қўл билан ўйнаганиз учун.
1. Ширинларига
2. Бунисини адамиз есинлар!
— Салом қари тўнка. Мен сени неча йилдан бери ҳар янги йил оқшомида кутардим. Мана бу йил ҳам кутдим, келмадинг. Энди сенга умуман ишонмайман. Ҳурмат билан Абдусаттор 47 ёш.
Бошлиқ 10 дан 100000000гача қабул қилади.
— Фалончига бир иш буюрсам, ҳамма вақт икки-уч ишни бирйўла бажариб келади. Сиз эса бирорта ишни ҳам тузукроқ бажариб келолмайсиз!
Иттифоқо бир куни пошшо касал бўлиб, табиб айтиб келишни Афандига буюрди.
Афанди бориб тўрт кишини бошлаб келди-да, пошшога таъзим қилиб, фахр билан деди:
— Камина қулингиз ҳам тўрт ишни бир йўла бажариб келди, мана!— Орқада турган одамларни кўрсатди.
— Мен сизни табибга юборган эдим, булар кимлар, нима иш қилишади?—сўради пошшо ғазабланиб.
— Тақсир, касалсиз, иссиқ жонга ишонч йўқ. Буларнинг бири — табиб, сизни даволайди, иккинчиси сол, борди-ю, ўлиб қолгудек бўлсангиз мурдангизни ювади, учинчиси — жанозангизни ўқийдиган имом, тўртинчи-си бўлса — гўрков,— деб жавоб берди Афанди.
— Чунки у қабристонда бир ўзи қолишидан қўрқади-да.
— Эртага кўп сут бермасанг, эгамиз сени сўйиб юбораркан, - деса.
Сигир қўрқанидан эртасига икки пақир сут берибди.
Буни кўриб эгаси хурсанд бўлиб: "Кўз тегмасин бир қон чиқарворай", - деб хўрозни сўйворибди.
Ҳамма ҳайратда. Бир шофёр:
— Ҳа, укам нимага дипломни эргаштириб юрибсан? - деди.
— Мен буни орқасидан 3 йил юрдим, бу ҳам мени орқамдан юрсин-да энди, - дея жавоб берди.
Рус аёллари: «Я тебя люблю», - деб — 2-3та туғишяпти.
Ўзбек аёллари эса: «Нарироқ ётинг, боринг», - деб — 4-5-6та туғишяпти.