Уруш даврида бизни ўрмонга олиб бориб ташлашди.
Биринчи куни биз немисларни қувдик. Иккинчи куни немислар бизни қувди. Учинчи куни ўрмон эгаси ҳаммамизни қувиб юборди.
Ҳарбий хизматга келган аскарлар сафда туриб, йўқламадан ўтмоқдалар:
— Абдуллаев
— Мен!
— Илҳомов
— Мен!
— З0 итов
— Мен! Зоитовман, ўртоқ старшина, Зоитов!
Бир киши мардикор бозорига бориб:
— Менга иккита еврей керак, - дебди.
— Еврейни нима қиласиз? - деб сўрашса,
— Уйимни евроремент қилдирмоқчиман, - дебди.
Афанди бир жойда тўй бўляпти деб эшитди, гарчи таклиф қилинмаган бўлишига қарамай, тўйга жуда ҳам боргиси келибди. Ўйлаб-ўйлаб баҳона топибди. Бир варақ қоғозни тўрт буклаб, чўнтагига солибди-ю, тўйхонага отланибди. Тўй эгасига бориб:
— Сизга қозидан хат,— деб қоғозни берибди. Тўй эгаси қувониб, хатни олиб, Афандини тўйхонага киргизиб тўрга ўтказибди. Афанди эса вақтдан фойдаланиб, дастурхондаги нози-неъматларни бир бошдан ея бошлабди.
Тўй эгаси қоғозни очиб қараса, бўм-бўш.
— Қоғозда ҳеч нарса ёзилмаган-ку! - дебди афандининг ёнига бориб.
— Ишлари зарур бўлгани учун қоғозга хат ёзишга қўллари тегмади,— дермиш Афанди.
— Дугонажон кўйлагингни қаерда тиктирдинг?
— Парижда.
— Париж қаерда? Қишлоғимиздан узоқми?
— Париж қишлоғимиздан тахминан 8 минг километр узоқда.
— Буни қара-я, шунака чекка жойларда-ям яхши чеварлар бор эканда-а?
Чет эллик йирик тадбиркор ҳомийлик қилмоқчи бўлган корхонага келиб, қизиқарли воқеа айтиб берибди. Залда ўтирганларни ҳаммаси кулиб юборишибди. Шунда бадавлат тадбиркор таржимонга:
— Қандай қилиб аниқ таржима қила олдинг? Ҳамма росса куляпти? - деса, таржимон дермиш:
— Сизларни ҳомийингиз латифа айтяпти, кулишингиз шарт! - дедим холос...
Ойлик маошини олган ишчи кассирга қараб дебди:
— Сиз менга адашиб, 50 минг кам бердингиз!
Кассир:
— Ўтган сафар сизга 50 минг кўп бериб юборган эканман. Нега ўшанда адашганимни айтмадингиз? - деса, ишчи дермиш:
— Бир мартта адашсангиз майли, кечирдим. Иккинчисига қараб тура олмайман-ку!!!
Бемор шифокорга мурожаат қилди:
— Мен тобора эшитиш қобилиятимни йўқотаяпман, сўнгги пайтда ҳатто ўз йўталимни ҳам эшита олмаяпман.
Шифокор унга дорилар рўйхатини ёзиб узатди ва деди:
— Мана шу дориларни кунига уч маҳал ичинг...
— Кейин яхши эшитадиган бўламанми?
— Йўқ, қаттиқроқ йўталасиз.
Бошлиқнинг "Олтин қоидалари":
1. Бошлиқ ҳамиша ҳақ.
2. Бошлиқ кеч қолмайди, иш юзасидан ушланиб қолади.
3. Бошлиқ ходималарга тегажоқлик қилмайди, уларга эътибор қаратади.
4. Бошлиқни хонасига ўзингни ғояларинг билан кириб, бошлиқни ғоялари билан чиқишинг керак.
Телеграммдаги суҳбатдан:
— Севган қизингиз борми?
— Йўқ.
— Ундай бўлса, бирон ерда учрашиб, танишиб олсак бўлар экан.
— Афсуски, бунинг иложи йўқ...
— Сабаб?
— Хотиним рухсат бермайди.