Хотин:
— У билан бошқа яшай олмайман! Эрим уйда қўй боқяпти. Нафас олиб бўлмайди...
Судья:
— Деразаларни очиб шамоллатиб турса бўлади-ку...?! Шунга ажрашиш шартми?
Хотин:
— Нималар деяпсиз жаноб судья!? Ахир мени илонларим ўрмалаб ташқарига чиқиб кетишади-ку...
— Қани айт-чи, қулоқлар сенга нима учун керак? – деб сўрабди.
Ўқувчи:
— Кўриш учун, – дебди.
Ўқитувчи:
— Ахир, кўриш учун кўзларинг бор-ку? – деса,
ўқувчи:
— Ҳа, лекин қулоқларим бўлмаса, қалпоғим юзимни беркитиб қўяди-да...- дермиш.
— Нуқул шундай қиласиз, ўзингизга катта қисмини олиб, кичигини менга берасиз! – дебди.
Акаси эса:
— Ҳўш, мени ўрнимда бўлсанг, сен нима қилган бўлардинг? – деб, сўрабди.
Укаси:
— Кичигини ўзим олиб, катта қисмини сизга берар эдим! – деса,
Акаси:
— Бўлмаса нега минғирлайсан...? — мен ҳам шундай қилдим-ку...! – дермиш.
— Аввал жуда яхши жойда ишлаган экансиз. Айтинг-чи, нега бўшагансиз? - деб сўрашса, йигит:
— Сиз ўзингиз айтинг-чи, аввалги ишчингиз нега бўшаб кетган?
— Саҳийлигингиз шундан кўриниб турибди. Қаранг, пиёламни тўлдириб чой қуйибсиз!
— Бу сaҳийликмас. Шакар сололманг дедим!!!
— Адаси ҳайдовчилик гувоҳномасига ўқисам дегандим. Менга машина олиб берардингиз... Қариндошларникига борардик.
Эри:
— Сен машина ҳайдасанг, қариндошларни кўра олмаймизми деб қўрқаман, хотин...!
— Аёлингиз билан рақсга тушсам майлими?,- дебди.
— Йўқ, биз ҳали шароб ичмадик, - дебди бояги эркак.
— Кечирасиз, аёлингизни рақсга таклиф этсам майлими?, - дебди яна.
— Йўқ, биз ҳали овқатланмадик, - деб жавоб берибди.
Шунда аёл ўрнидан туриб:
— Нега ундан сўрайсиз? Ўзимдан сўранг!, - деса, иккала киши ҳам бараварига:
— Эркаклар гаплашаётганида сен жим тур!!!, - дермиш.
— Йўқ, паспортингни "ксерокопия"сида унданам ҳунукроқ!