— Мен ҳеч қачон бормаган жойга боришни, ҳеч қачон қилмаган ишни қилишни хоҳлаяпман.
Хотин жавоб берди:
— Унда ошхонага бора қолинг!
— Сен ифлосни деб ҳаётим алғов-далғов бўлди. Сенга бутун ёшлигимни сарфладим, - деб бақираётса, ошхонадан онасини овози эшитилибди:
— Дипломни тинч қўй қизим!!! - дермиш.
— Дугон, автобусга чиқсам нуқул эркакларнинг ўнг қўлига қарайдиган бўлиб қолдим. Бу ёшим ўтганини белгисими?
— Йўқ ,агарда бўш жой ахтариб қолсанг, шунда ёшинг ўтгани аниқ бўлади...
Охир оқибат оқ Дамасда пенсияси келган экан!!!
Айниқса, эркаклар кўйлагидаги лаб бўёғи ҳаёт учун хавфлидир!
— Доктор, нима менга аёллар қулоғини ўрнатдингизми? - дебди.
— Нима қилди бирор муаммо борми? Мана яхшигина эшитяпсиз, - деса,
— Эшитганда яхшигина эшитаман. Лекин ҳеч нимани эслаб қола олмайман. Биттасидан кириб, иккинчисидан чиқиб кетяптида, - дермиш.
— Ичмадим. Ким сенга айтди?
— Кўзларинг айтиб турибди-ку!
— Ўзинг ғирт мастмисан дейман. Кўз ҳам гапирар эканми?!
— Қўшнимизга ташлаб чиқ! Фақат тўкиб юборма! - дебди.
Афанди кўчага чиқибди-ю, қоқилиб, овқатни тўкиб юборибди. Ташқари қоронғу экан.
Уйга қайтиб кирса, онаси:
— Ҳа, овқатни тўкдингми? - деса,
Афанди:
— Йўқ, фақат косамни топа олмаяпман, - дермиш.