Божхоначи дўстим кўзини юмиб туриб 500 минг пул ишлаб олди...! Қанақасига?
— Хўш, у сенга нима деб бақирди?
— Ҳеч нарса деб бақиргани йўқ...
— Унда адашибсан. У мени хотиним эмас!
Афсуски, бу дарахт деганлари кислород тарқатишдан бошқасига ярамайди-да...!!!
— Нега бир ўзингиз юрибсиз? Хўжайин қани? – сўрабди хотин қўшни аёлдан.
— Эрим тўрт оёқли дўсти билан бирга... – дебди аёл.
— Ҳа, ит билан айланиб юрибдими? – деса, қўшни:
— Йўқ, янги диван сотиб олган эдик, - дермиш.
— Эски-туски нарсаларингиз бўлса оламиз, - дебди.
Ҳалиги киши:
— Йўқ! Эски нарсаларимиз йўқ! – деб уйига кириб кетса, бироздан кейин телефон жиринглабди.
— Алло, - деса, нотаниш овозда кимдир шундай дебди:
— Ҳовлингиз эски-туски нарсаларга тўла экан. Ўзингизни хабарингиз йўқми!? Йиғиштириб олиб кетдик.
— Салом доктор! Кирсам бўладими?
— Ҳозир беморим бор... – дебди врач.
— Мен сизни яқин дўстингизман. Беш йил аввал кўришганмиз, эсингиздами?
— Яқин дўстларим билан 5 дақиқа аввал кўришдим. Беш йил аввал кўришган бўлсак, беморим экансиз. Навбатга туринг!
— Ҳа! Сиз менга иш таклиф қилмоқчимисиз?
— Йўқ. Кредитга уй таклиф қилмоқчиман. Ишга жойлашиб олгач, шу рақамга қўнғироқ қилиб қўйсангиз...!
— Адаси келақолинг, овқат пишди, - деди-да, эрига бир косада шўрва, бир лаганда гўшт олиб келиб ёнига қўйди. Қорним оч, нима қилишни билмай, ичимда “Шошмай тур!” деб турсам, қўшним:
— Гўштдан олинг, - деб қолди. Лагандаги гўштга қўл узатиб бир бўлагини тишладим-у, “Вой-дод” деб ерга ағанадим.
Шу пайт қўшним мени кўриб қўрқиб кетди-да, хотинига:
— Сен жодугар мени заҳарламоқчи бўлдингми? – деб ўдағайлаб қувлаб кетди.
Секин ўрнимдан турдим-да, шўрва ва бир лаган гў штни паққос тушириб “Зиқна бўлиш шунақа бўлади!” деб уйимга жўнавардим.
Ҳаммада бор. Лекин кимлардир ишлатяпти, кимлардир йўқ...!
Ёки Телеграммга ўхшайди. Баъзан ишламай қолади.