— Ҳа! Қуруқ маошни ўзига бир ой яшашдан гаров боғлаганман.
— Директор келмадими?
— Йўқ, - дебди ишчилар.
— Ҳа майли. Мен хонамда бироз ухлаб оламан.
Бироздан кейин яна чиқиб сўрабди:
— Директор келмадими?
— Йўқ, ҳали келгани йўқ! – деб жавоб берибди ишчилар.
Цех бошлиғи дебди:
— Ҳа яхши. Мен хонамга кириб ухлаб тураман. Хабар олиб туринглар...
Бироздан кейин директор келиб қолибди. Ҳамма ишчилар директорга қараб:
— Қаерларда юрибсиз?! Сизни деб 2 соатдан бери цех бошлиғимиз уйғона олмаяптилар, - дермиш.
— Кечирасиз дадаси, сизни билмай “сенсираб” юборибман.
Эри:
— Хижолат бўлма хотин. Мен ҳам сени бир мартта “сизлаб” оламан, орамиз очиқ бўлади, — деган экан.
— Мен тўхтанг деяпман. Сиз нима қиляпсиз?!
Аёл:
— Тўхтаяпман...
Инструктор:
— Машина тўхтасин, сизни миянгиз эмас!
Бундан ҳайрон бўлган дўсти ундан сўрабди:
— Нега куни билан мусиқа тинглайсан-да, яна кечқурун клубда мусиқа тинглашга борасан? Бу сенга нима учун керак?
У эса жавоб берибди:
— Ахир менга куни билан пиво ичишга беришмайди-ку!?
— Бизга ичишга 2 та кафе олиб келинг.
Официант:
— Сизларга кофе олиб келишим мумкин, лекин кафени олиб кела олмайман.
— Йўқ! Бизларга кафе олиб келинг!
— Яхши қиз сизларга кафени бериб юборсам, кейин мен қаерда ишлайман? – деган экан официант.
— Акобир, сенга ноҳуш хабар айтмоқчиман: Сен охирги пайтларда қандайдир ғалатироқ бўлиб қолгансан.
Акобир:
— Ҳўш, қанақа хабар айтмоқчисан?
— Кеча сени кузатиб келган йигит яхши йигит эмас!
— Нега унақа деяпсизлар?
— Кеча кўрдик, сени кузатиб бўлгач, сигарет чекди... Бу ёмон одат!
— Сизларга ўхшаб ғийбат қилиш яхши одатми? Ундан кўра сигарет чекканингиз яхши эди!
— Илтимос, салонни орқасига ўтинглар! Ахир орқа бўм-бўш-ку! Нега ҳаммангиз эшик ёнига йиғилиб турибсизлар?! – деб бақирса, йўловчилар чиптачига қараб:
— Биринчидан, ёнғин автобуснинг орқа тарафидан чиқади, иккинчидан, тутун ҳидини сезган заҳоти эшиклардан тезроқ қочиб қоляпмиз-да! – дейишибди.