Қўрқиб кетган йўловчи:
— Илтимос, секинроқ ҳайданг, - деб қўрқа бошлабди.
Ҳайдовчи бўлса:
— Қўрқманг, мени фариштам бор. У мени асрайди, - дебди.
Яна озгина юргач:
— Тўхтатинг, бўлди, шу ерда тушиб қоламан, - дебди йўловчи.
Таксичи машинасида бир ўзи тезликни яна ошириб, кетаётса, орқа ўриндиқдан кимдир:
— Тўхтатинг, мен ҳам тушиб қоламан, - дебди.
— Кимсан ўзи? - сўрабди ҳайдовчи.
— Сени фариштангман, - дермиш бояги овоз.
— Келдингми қизим?
— Ҳа, дада мен бугун сал вақтлироқ келдим.
— Баракалла қизим. Энди кийиниб олгинда бориб ухла...
— Туркия, Арабистоннинг ҳамма шаҳарларига бордим. Жуда мириқиб дам олдим.
Қўшниларидан бири дебди:
— Унда сиз жуғрофияни яхши билсангиз керак?!
— Йўқ! Мен ҳали Жуғрофияга бормадим. Лекин, яқинда у ерга ҳам боришни режалаштирганман, - дермиш ҳалиги одам.
— Доктор, нега менга муолажа қилиш ўрнига, ҳамкасбингиз билан кулиб гаплашиб турибсиз? - деса, шифокор:
— Кулгу - энг яхши даъво! Мен сизга айтсам...!
— Бўлди, бас қил! Илтимосларингни бажардим. Мана ёлвориб сўраган нарсаларинг! Шунча олганим етар ахир...!
— Тушунмадим, менга ҳушомад қилаяпсизми?
— ... доно аёлсиз!
— Юмшоқ эканми? - деб сўради.
— Ҳа, жуда-ям сифатли, - дедим ўгирилмасдан.
— Ўтган сафар ҳудди шунисидан харид қилгандим, афсусландим... Шунақанги қаттиқ экан, ишлата олмадим, чидаб бўлмайди!
Ўгирилиб қарасам, бир ёш йигит тиш тозалагич танлаяпти.
Суҳбатимизни эшитиб турган кассир қиз кулгидан ўзини боса олмай қолди...!
— Уф-ф, чарчадим, - деб ўтириб олибди.
— Чиқ! - деса,
— Одам чарчагандан кейин гўрданам чиқгиси келмай қолар экан, - дермиш.
— Сал камроқ овқат есангиз, шунақа семириб кетмайсиз!
Тўладан келган аёл ўгирилиб:
— Сен ҳам ичингдаги гижжаларингни тозаласанг, қилтираб юрмасдан семирардинг, - деган экан.