Биронта эркакни олдига келяпти бир қўшнимни эри йўқ, яна бирини эри хорижда, яна бири ишда, демак мени эримни олдига келяпти.
Эримни 2та ўйнаши бор: бири Таня, бири Лена. Таня чет элга кетган, демак буни исми Лена.
Аёл:
— Лена илтимос манави пулни кондукторга узатворинг.
Лена ҳайрон:
— Мени қаердан танийсиз?
— Қани тезда ечининг!
— Нега доктор?
— Ечининг тез-тез! Ҳалиги одам қип яланғоч бўлиб ечинибди.
— Нимадан шикоят қилиб келдингиз?
— Шикоятим шуки, шифохонангизга кўмир олиб келувдим. Тушириб оладиган одам йўқ.
— Нима қилдинг?
— Карбюраторига сув кириб кетди.
— Сен карбюраторнинг фарқига борармидинг?! Қани, айтчи, карбюратор қаерда жойлашган?
— Машинангда
— Ҳa—ҳa, Машинам қаерда бўлмаса?
— Дарёда!
Ўғрилар секин у ётган жойга келдилар-да, «Пул қайси оёғида экан? Ўнгидами, чапидами?» деб, иккиланиб, таваккалига бир оёғини ўткир болта билан чопиб, опқочиб кетдилар. Бирдан вагоннинг ичи тўс-тўполон бўлиб кетди. Йўловчилар савдогарнинг ҳолига ачинардилар. У бўлса ҳадеб «худога шукур, худога шукур» дерди.
— Ие, нимага шукур қиляпсиз? Ахир бир оёғингиз...
— Э қизиқ экансизлар-ку! Пуллик оёғим омон қолибди-да! Шунга шукур қиляпман...
— Қани қайси бири кўрсатинг, ўзим тазирини бериб қўяман.
— Осмонда қанча юлдуз борлигини балки сиз биларсиз?
— Очиғини айтсам, мен ҳам шуни билишни истайман. Анчадан бери санамоқчи бўлиб юрибману, лекин имкони бўлмаяпти.
— Нега имкони бўлмайди?
— Юлдузларни ердан туриб санаб бўлмайди, осмонга чиқиш керак. Лекин бунга кундузи вақтим йўқ. Кечаси бўлса, осмонга чиқиб қоронғида адашиб кетишдан қўрқаман.
— Хотин аёллар одатда 9 ойда туғади сен эса уч ойда туғдинга деса, хотини дермиш:
— Вой адаси Манга уйланганизга қанча бўлди?
Афанди:
— уч ой.
Сизга эрга текканимгачи?
Афанди
— уч ой.
Тўйимиз бўлганигачи?
Афанди
— уч ой.
Учовини қўшса қанча бўлади?
Афанди
— 9 ой!!! Шуни хисобламабман хотин дермиш.
— Мижозлар билан ҳеч қачон тортишманг, улар ҳамиша ҳақ бўлишади.
— Тушунарли, аммо у мижоз сизни ...тентак деб айтди—да!
— Нима овқат қилай?
— Билмайман, бу қанақа овқатга яраса, ўшани қила бер!
Хотини гўштни қўлига олар экан суюниб:
— Қўй гўшти яхши нарса-да, ундан ҳамма нарсани пишириш мумкин,— деди.
— Ундай бўлса,— деди Афанди,— ҳамма нарсани пишира бер!