Иккита севишган талабалар ошхона ёнидан ўтиб бораётишса, кабоб ҳиди димоғига урилибди. Шунда қиз чуқур нафас олиб:
— Вой, маззалигини... – деса, йигити:
— Сенга ёқдими? – дебди.
Қиз:
— Ҳа, жуда-ям, - деса, йигит:
— Юр, унда яна бир мартта олдидан ўтамиз, - дермиш.