Қадим замонда уста мерган яшаган экан. Бир чақиримдан ҳам тангани нишонга беҳато оларкан. Бир куни подшоҳ мусобақа уюштирибди. Ғолиб чиққанга бир қоп олтин ваъда берибди. Аммо бу сафар подшоҳ тангани қўлида ушлаб тураркан. Нишонга теккиза олмаса, камон ўқи подшоҳга тегиши ва шу иштирокчининг боши танасидан жудо бўлиши аниқ. Уста мерган камондан ўқ узибди. Қўллари қалтираб кетиб, камон подшоҳга бориб тегибди ва подшоҳ ҳалок бўлибди. Мерган жонидан умидини узиб турса, подшоҳнинг ворис ўғли келиб:
— Э қойил, мана сизга икки қоп олтин, - деган экан.