Бир одам пулларини йўқотиб қўйиб Худога илтижо қилаётган экан:
— Эй художон агар пулларимни топиб берсанг, бутун умр фақат яхши савоб иш қиламан. У пулларимга бошқа ичмайман! Тинмай ибодат қиламан, - деб қўлларини кўкка чўзиб йиғлаб турган экан, шунда бир чеккада пуллари ётганмиш.
Шунда ҳалиги киши тезда кўз ёшларини артиб:
— Бўлди керакмас, ўзим топдим, - дермиш.