Бир куни одам тана аъзолари пенсияга чиқишни бошлабди. Кўз ўрнидан туриб айтибди:
— Менга пенсия беринглар. Кўрмай қолдим...
Қулоқ ҳам қўлини кўтариб дебди:
— Менга ҳам нафақа керак. Эшитмай қолганимга анча бўлди...
Узоқдан кимнидир овози келибди:
— Менга ҳам, менга ҳам пенсия керак!
Тана аъзолари дейишибди:
— Қўл кўтариб гапир! Кимсан ўзи?! Сени кўрмаяпмиз!
— Кўтарила олганимда пенсияга чиқмасдим, - дебди минғирлаб.
Кейин қарашса, у тана аъзолари - қўллар экан.