Афанди шайх билан қабристонни зиёрат қилиб юрар эди. У қабр тошига ёзилган бир лавҳани ўқиб ҳайрон қолди, унда: «Бу шаҳарнинг подшоси Султон Абдулмалик поп Султон Абдулмуталиб жаҳонга машҳур бўлиб уч ёшида вафот этди» деб ёзилган экан:
Афанди таажжубланиб шайхдан сўради:
— Уч ёшида ўлган бола қандай қилиб жаҳонга машҳур бўлади?
Шайх жавоб берди:
Султон Абдулмалик етмиш йил яшаб шундан фақат уч йилини хурсандчилик билан ўтказган эканлар. Шуни умр ҳисоблаб, васият қилганлар.
— Агар шундай бўлса,— деди Афанди,— мен ўлганимда қабримга лавҳа тош қўйиладиган бўлса, унга: «Мулла Насриддин туғилди-ю ўша замони ўлди» деб ёзилар экан-да!