Эр-хотин ҳақида латифалар
— Адажониси бугун турмуш қурганимизга 25 йил бўлди, қўй сўйиб ис чиқазворайлик, - деса
— Эри қўйда нима айб, аммангни сўйиш керак, 25 йил олдин амманг бизни учраштирган, қўй эмас.
— Адаси, қаранг! Анави аёл кирларни чала ювар экан, - дебди.
Эри индамабди. Эртасига, индинга яна шу ҳолат такрорланаверибди. Учинчи куни хотини деразадан қараб:
— Ҳайрият-ей, анави аёл бугун кирларни тозза ювибди, - деса, эри:
— Йўқ, мен эрталаб деразаларимизни артиб қўйдим, - дермиш.
— Эримни қара! Вақт алламаҳал бўлди, ҳалигича қаерлардадир маст бўлиб санғиб юрибди.
— Мени эримдан ўрнак олса бўлмайдими?! Уни аллақачон олиб келиб ташлашган...
— Гапирмаяпти-ку?! - дебди чол.
— Ҳозир чекиб олсин, кейин гапирар, - дермиш кампир.
— Kеча хотинимни уришиб бердим.
— Йуғ-е, сен-а?
— Ҳа-да. Уйларни йиғиштиринг, деб иш буюрябди.
— Хўш?
— Йўқол кўзимдан, ҳали кирларни ювиб бўлганим йўқ, - дедим.
— Сизга теккандан кўра шайтонга текканим яхши эди, - деса, эри қараб туриб:
— Буни иложи йўқ, яқин қариндошларнинг никоҳ қуриши ман этилади, - дебди.
— Бу кўйлак мени семиз кўрсатмаяптими?
Эри:
— Тўғрисини айтсам, хафа бўлмайсанми?
— Йўқ! Гапираверинг, - дебди хотини.
Эри:
— Юқори қаватда яшайдиган қўшни аёл менга жуда-ям ёқади-да!!!
— Адаси, уят эмасми, нуқул битта зиракни тақиб юрибман, - дебди хотини.
— Пайпоғимни кўрсатайми хотин?! - дермиш эри.
— Дада, мен уйланмоқчиман!
Отаси:
— Аввал кечирим сўра.
— Нимага?
— Сен аввал кечирим сўрашинг керак!
— Лекин нима учун кечирим сўрайман? Гуноҳим нима?
— Узр сўра!
— Нима қилдим? Сабабини айтинг!
— Узр сўрагин.
— Хўп майли, кечиринг дада. Энди сабабини айтарсиз?
— Ана энди уйлансанг бўлади. Ҳеч қандай сабабсиз узр сўрашни ўрганиб олдинг. Бу уйланганингда жуда керак бўлади.