Ҳақиқат-адолат ҳақида латифалар
Аввал қайноққина бўлади. Одамга ёқади. Кейин муздек бўлади. Ичган сари музлатади.
Айтайлик, сен ёмонлаётган одамнинг обрўси тўкилди. Лекин тўкилган обрў сени йўқ обрўингга келиб қўшилмайди-ку!?
— Йўқ, асло уришмаймиз.
— Буни сири нимада?
— Хотинларни баҳонаси битта! "Ёшлигимни хазон қилдинг!" деб айтади эрига. Мени хотиним умуман бунақа демайди!
Эри телефонда паст овозда "ким биландир" гаплашаётганида.
— Садақа беринг...
Бир киши:
—Пулим йўқ эди...
Тиланчи:
—Ишлаш керак биродар!
— Ёшим ўтиб қолди дўстим.
— Нега ундай деяпсан?
— Авваллари "Нега уйланмаяпсан?" дейишарди. Энди бўлса, "Нега шу пайтгача уйланмагансан?" деб сўрашяпти.
— Салом! Нега буни менга ёзяпсан? Ахир биз аллақачон ажрашиб кетганмиз-ку!?
— Шунчаки, энди йўлларда эҳтиёт бўлинг!
— Жуда яхши.
— Ростанми?
— Ростан! Ёмонласанг, дарров бўшайсан.