Ҳарбийлар ҳақида латифалар
— Сафлан! Текислан! Ростлан!
— Сафда турган аскарлардан бири қўл силтабди.
— Оддий аскар Иванов! - қичқирибди прапоршик, - Нима учун бурнингизни қашлаяпсиз?
— Чунки бурнимга пашша қўниб олди.
— Нима қилибди? Мен «Ростлан» командасини бердим-ку!
— Ҳудди шундай, ўртоқ прапоршик. Бироқ пашша командангизни писанд қилмай бурним устида шаҳдам қадам ташлашни давом эттираверди-да.
— Майли, рухсат.
Бир ҳафтадан сўнг.
— Хўш, солдат Сотволдиев ўғилми қизми?
— Билмадим, ўртоқ капитан. 9 ойдан кейин маълум бўлади.
Борган кунининг эртасидан бошлаб уч кун уруш бўлибди ва уруш тугабди.
Орадан йиллар ўтиб афандини невараси сўрабди:
— Буважон, уруш қандай бўлган?
— Э, биринчи куни биз немисларни роса қувладик. Иккинчи куни немислар бизни қувлади. Учинчи куни эса ўрмон қоровули келиб ҳаммани қувди... - жавоб берибди афанди.
— Ўртоқ бошлиқ, буни асло иложи йўқ! Ахир қуёш куйдириб юборади, - дейишибди космонавтлар.
— Буни йўли бор, сиз кечаси кетасизлар, - дермиш командир.
— Оддий аскар Алиев!
— Мен!
— Фараз қилинг, постда турибсиз. Кимдир пост томон эмаклаб келмоқда. Қандай иш тутасиз?
— Ичиб, оёғида тура олмай қолган батальон командирини уйига элтиб қўяман.
— Нима жиноят қилгандинг?
— Банкдан пул ўғирлаганим учун 8 йил берди. Ўзингни нега олиб келишди?
— Тоза ҳаво кирсин деб дераза очганимга 20 йил берди
— Шунга хам йигирма йил берадими, бу жиноят эмасу
— Ҳа, тўғри, мен сув ости кемасида ишлардимда!
Кайфиев жавоб берибди:
— Сержант унвонини нима қиламан, ичсам ўзимни Генералдек ҳис қиламан-ку.
"Азиз болажоним! Мана, хизматинг ҳам тугай деб қолди. Уйга қайтишингга қандай совға тайёрлаб қўяйлик? Машина олиб қўяйликми? ёки янги уй олайликми? Балки келин топиб қўярмиз...?"
Армиядаги ўғлидан жавоб хати келибди:
"Меҳрибон адажоним ва онажоним! Менга машина ҳам, уй ҳам, келин ҳам керакмас! Битта қўчқор олиб, унга Қўчқоров деб лақаб қўйинглар. Ҳарбий хизматдан уйга қайтгач, ўша прапоршик Қўчқоровни сўйиб, гўштини ейман!"
— Остонада бир жуфт қоп-қора, ялтироқ буюм ётибди. Нима у?
Сукунат.
— Эҳ галварслар! Бир жуфт ботинка! Энди қийинроқ савол бераман: эшик яқинида тўртта қоп-қора, ялтироқ буюм ётибди. Нима у?
Яна сукунат.
— Эҳ сен, каллаварамлар! Ахир бу икки жуфт ботинка-ку. Хўп, майли, янада қийинроқ савол бераман: ботқоқда яшайди, ранги яшил, вақирлагани-вақирлаган.
Ниҳоят прапоршиклардан бири қўл кўтариб:
— Уч жуфт ботинка, ўртоқ генерал, - дермиш.
— Рухсат беринг ўртоқ полковник, сизга уставдан ташқари мурожат қилсам бўладими? - деса Полковник:
— Бўлади, - дебди.
Шунда аскар:
— Сан қари эшак, сассиқ чол, жонга тегдинг, қачон ишдан кетасан. Рухсат беринг ўртоқ полковник кетишга, - дермиш.