Ҳарбийлар ҳақида латифалар

Прапоршик взвод аскарларини сафга тортмоқда.
— Сафлан! Текислан! Ростлан!
— Сафда турган аскарлардан бири қўл силтабди.
— Оддий аскар Иванов! - қичқирибди прапоршик, - Нима учун бурнингизни қашлаяпсиз?
— Чунки бурнимга пашша қўниб олди.
— Нима қилибди? Мен «Ростлан» командасини бердим-ку!
— Ҳудди шундай, ўртоқ прапоршик. Бироқ пашша командангизни писанд қилмай бурним устида шаҳдам қадам ташлашни давом эттираверди-да.
— Ўртоқ капитан, бир ҳафтага рухсат берсангиз, хотиним фарзандлик бўлиши керак эди.
— Майли, рухсат.
Бир ҳафтадан сўнг.
— Хўш, солдат Сотволдиев ўғилми қизми?
— Билмадим, ўртоқ капитан. 9 ойдан кейин маълум бўлади.
Бир куни афандини урушга олиб кетишибди.
Борган кунининг эртасидан бошлаб уч кун уруш бўлибди ва уруш тугабди.
Орадан йиллар ўтиб афандини невараси сўрабди:
— Буважон, уруш қандай бўлган?
— Э, биринчи куни биз немисларни роса қувладик. Иккинчи куни немислар бизни қувлади. Учинчи куни эса ўрмон қоровули келиб ҳаммани қувди... - жавоб берибди афанди.
Америкаликлар ойга чиқишганини эшитган россияликлар, қуёшга чиқишга аҳд қилишибди.
— Ўртоқ бошлиқ, буни асло иложи йўқ! Ахир қуёш куйдириб юборади, - дейишибди космонавтлар.
— Буни йўли бор, сиз кечаси кетасизлар, - дермиш командир.
Бўлинма шахсий таркиби машғулот ўтмоқда.
— Оддий аскар Алиев!
— Мен!
— Фараз қилинг, постда турибсиз. Кимдир пост томон эмаклаб келмоқда. Қандай иш тутасиз?
— Ичиб, оёғида тура олмай қолган батальон командирини уйига элтиб қўяман.
Қамоқхонадаги икки маҳбус суҳбатидан:
— Нима жиноят қилгандинг?
— Банкдан пул ўғирлаганим учун 8 йил берди. Ўзингни нега олиб келишди?
— Тоза ҳаво кирсин деб дераза очганимга 20 йил берди
— Шунга хам йигирма йил берадими, бу жиноят эмасу
— Ҳа, тўғри, мен сув ости кемасида ишлардимда!
Оддий аскар Кайфиев бир қадам олдинга. Кеча яна ичибсиз, агарда ичишни ташласангиз сизга сержант унвонини бераман.
Кайфиев жавоб берибди:
— Сержант унвонини нима қиламан, ичсам ўзимни Генералдек ҳис қиламан-ку.
Ҳарбий хизматни ўтаётган ўғлига ота-онасидан хат келибди:
"Азиз болажоним! Мана, хизматинг ҳам тугай деб қолди. Уйга қайтишингга қандай совға тайёрлаб қўяйлик? Машина олиб қўяйликми? ёки янги уй олайликми? Балки келин топиб қўярмиз...?"
Армиядаги ўғлидан жавоб хати келибди:
"Меҳрибон адажоним ва онажоним! Менга машина ҳам, уй ҳам, келин ҳам керакмас! Битта қўчқор олиб, унга Қўчқоров деб лақаб қўйинглар. Ҳарбий хизматдан уйга қайтгач, ўша прапоршик Қўчқоровни сўйиб, гўштини ейман!"
Генерал бир гуруҳ прапоршикнинг зеҳнини синовдан ўтказмоқда:
— Остонада бир жуфт қоп-қора, ялтироқ буюм ётибди. Нима у?
Сукунат.
— Эҳ галварслар! Бир жуфт ботинка! Энди қийинроқ савол бераман: эшик яқинида тўртта қоп-қора, ялтироқ буюм ётибди. Нима у?
Яна сукунат.
— Эҳ сен, каллаварамлар! Ахир бу икки жуфт ботинка-ку. Хўп, майли, янада қийинроқ савол бераман: ботқоқда яшайди, ранги яшил, вақирлагани-вақирлаган.
Ниҳоят прапоршиклардан бири қўл кўтариб:
— Уч жуфт ботинка, ўртоқ генерал, - дермиш.
Бир куни аскар полковникни олдига кириб:
— Рухсат беринг ўртоқ полковник, сизга уставдан ташқари мурожат қилсам бўладими? - деса Полковник:
— Бўлади, - дебди.
Шунда аскар:
— Сан қари эшак, сассиқ чол, жонга тегдинг, қачон ишдан кетасан. Рухсат беринг ўртоқ полковник кетишга, - дермиш.