Ҳарбийлар ҳақида латифалар
Кун, ҳафта, ой ўтибди-ки, ротадан хабар йўқ.
Ниҳоят, генералнинг ўзи дарёнинг десант ташланган жойидан қалқиб чиқибди. Қараса соҳил тимсоҳ ўлигига тўлиб-тошган. Шу фурсатда сув юзасида навбатдаги тимсоҳнинг боши кўринибди. Десантчилардан бири қўлидаги дубулғаси билан тимсоҳнинг бошига қаттиқ зарб бериб, танасини қирғоққа олиб чиқибди.
— Ўртоқ капитан! - қичқирибди гуруҳ командири, - Буниси ҳам этиксиз!
— Ҳой, нодонлар, неча маротаба айтиш керак сизларга, секинроқ уринглар, деб!? Бунақа зарбадан оёғидаги этиги учиб чиқиб кетяпти-ку!
— Бугун энг ялқов аскарга жуда осон топшириқ бор.
Ҳамма аскарлар "Мен" деб қўл кўтарибди. Орасида фақат битта аскар жим турганмуш.
— Сен нега индамаяпсан?, - дебди сержант.
— Қўлимни кўтаришга эриндим, - дермиш бояги аскар.
— Абдуллаев
— Мен!
— Илҳомов
— Мен!
— З0 итов
— Мен! Зоитовман, ўртоқ старшина, Зоитов!
Она:
— Доим ҳақиқатни ёзгин!
Ота:
— Э, уёқда ҳар битта хатни текширишади.
Она:
— Унда аҳволинг ёмон бўлса, қизил, яхши бўлса, кўк рангли сиёҳда хат ёзгин!
Ўғил жўнаб кетди. Орадан қанчадир вақт ўтиб, кўк сиёҳда ёзилган хат келибди:
"Онажон, отажон, ҳаммаси яхши! Фақат, бу хатимни қизил кўзойнак тақиб ўқинглар..."
— Бугун нима овқат қилай? - деса, бўлинма командири:
— Ош қил! - дебди.
— Неча кило қилай? - сўрабди ошпаз:
— 10 кг неча кишига етади? - дебди яна командир.
— 90-100 кишига етади, - деса,
— Бўлмаса жангдан кейин қиласан, - дермиш.
— Шикоятлар борми? — сўради у.
— Ҳудди шундай, ўртоқ генерал, бор шикоят! — жавоб берибди сержант Иванов, — Командир мени дангасаликда айблаб, нуқул бўкиб қолгудай еб-ичишим, эртадан кечгача ухлашим ва шу боис башарам ёғ босиб, коптокка ўхшаб қолганини айтиб, менга бақиргани-бақирган. Ўзининг башараси эса сизнинг башарангиздан баттар ёғ босганидан хабари йўқ!
Шунда эри:
— Қарачи хотин ким экан, - деса.
Хотиниям уйқусираб:
— Ухлийвуринг эрим армияда-ю, - дермиш.
— ... ҳарбий қисмда айниқса, тартиб-интизом соҳасида улкан ютуқларга эришдик, - деб турса,
Шу пайт қия очиқ эшикдан аскар мўралаб:
— Эй қария, машинангни миниб кетяпман, хўпми?
Полковник ҳайратда қолган генералга ўгирилиб:
— Мана кўрдингизми, ярим йил олдин улар ҳатто сўраб ҳам ўтиришмасди, - дермиш.
— Қани аскарлар ким армиягача у-бу пиширган бўлса бир қадам олдинга.
Бир аскар катта қадам билан олдинга чиқибди.
— Пиширгансанми?
— Ҳа, пиширганман.
— Хўп яхши нима пиширгансан?
— Асфальт.
— Иванов?!
— Мен!
— Петров?!
— Мен!
— Сидоров?!
— Мен!
— Уч минг ўттиз?!
— ...
— Уч минг ўттиз?!
— Э, неча маротаба айтиш керак, Зозо менинг фамилиям, Зозо!