Ҳайвонот ҳақида латифалар
— Ие чумоли, нега ётиб олдинг? - деса, чумоли:
— Сен кетавер дўстим! Мени чегарачилар кўриб қолди, - дермиш
— Хўш, ранг-баранг маҳлуқ, гапиришни биласанми? - деса, тўтиқуш бирдан тилга кириб:
— Ўзинг-чи, алвасти! Уча оласанми? - дермиш.
— Эшакни қийнаб қўйибсиз-ку! Ўзингиз ўтириб олибсиз. Қопда тузни ҳам ортиб олибсиз! - дейишса, афанди шартта эшакдан тушиб, қопдаги тузни елкасига ортиб, эшакни устига ўтирибди-да:
— Ана, энди бўлдими?! - деб йўлида давом этган экан.
— Ўрмондаги энг юввош жонзодни еймиз, - дейишса,
— Агар шерга тегсаларинг, йиртаман!, - дебди қуён.
— Адаси, мен сизга қайси чиройли, ёқимтой жониворни эслатаман? - дебди нозланиб.
Эри хотинига тикилиб туриб:
— Яхши эслатдинг! Бир пиёла сут олиб келгин... – деган экан.
— Тила тилагингни! 3 та тилагингни бажо келтираман! – деса, Ахмадбой:
— Сен шу 3 та тилакни бажариш қобилиятингни менга бериб тургин! Келгуси йил 6 та қилиб қайтараман... – деган экан.
Киши:
— Мен юришни биламан.
Тўти:
— Мен юришни биламан.
Киши:
— Мен гапиришни биламан.
Тўти:
— Мен гапиришни биламан.
Киши:
— Мен уча оламан.
Тўти:
— Алдама!
Ҳайвонот боғи раҳбари ҳалиги кишининг меҳнат дафтарчасини кўриб чиқиб сўрабди:
— Нега бунчалик тез-тез иш жойингизни алмаштиргансиз?
— Мен жуда-ям секин ҳаракат қиламан, секин ишлайман, ҳеч нарсага улгурмайман. Шунинг учун ишдан бўшатиб юборишади, - дебди.
Раҳбар:
— Ундай бўлса, сизни тошбақаларга қараш учун ишга оламиз, - дебди.
Эрталаб ҳайвонот боғи ходимлари ишга келишса, тошбақанинг қафаси очиқ, ичида ҳеч нарса йўқ эмиш.
Бундан хабар топган раҳбар ҳалиги кишини ёнига чақириб:
— Бу нимаси? Тошбақалар қаёққа кетди?! – деса, у киши:
— Мен қафасни очишимни биламан, тошбақалар шунақа тез қочиб қолишди-ки, эшикни ёпишга улгурмадим ҳатто!
Шошилиб орқасига етти қадам юрган экан, машина уриб кетибди.