Ота-она ҳақида латифалар

Битта йигитдан сўрашибди:
— Қайси олийгоҳга ўқишга кирдинг?
— АПЕЖга.
— Қайси олийгоҳ экан у?
— Адамни пули етган жойга! - дермиш.
Бақалоқ отадан кичкинтой ўғли сўраяпти:
— Дада, сиздаям "пресс" борми?
Ота:
— Пресс ёш болаларда бўлади. Катталарда қорин бўлади, - дебди.
Ўқитувчи савол берди:
— Қўлсиз, оёқсиз эшик очар бу нима Ахмат?
— Бу мени дадам!
— Ўтир хазилкаш бу нима деганинг!?
— Устоз тўғри-ку, дадам ичиб келган кунлари қўл оёқларини ишлатмай, боши билан эшикни суриб кирадида уйга...
Бир куни ширингина Латифа, ойисидан сўрабди:
— Ойижон нимага мени исмимни Латифа қўйгансиз? - деса
Афанди дадаси:
— Ойинг Табассумхон, мен Афанди бўлганимдан кейин, сен ҳам Латифа бўласанде қизим, — дермиш
Афанди дадасига дебди:
— Дадажон, иккита янгилигим бор. Бири яхши, иккинчиси ёмон. Қайси биридан бошлай?
Дадаси:
— Яхшисидан бошлайқол!
Шунда афанди:
— Янги олиб берган машинангиз зўр экан. Пойгада у билан албатта совринларни қўлга кирита оламан. Ёмон хабарни айтсам, шу олиб берган машинангиз билан Каптивани орқасидан етиб олибман, - дебди.
Диванда футбол кўриб ётган отасига ўғли дебди:
— Адажон, ширин чой ичаман...
Отаси айёрлик ишлатмоқчи бўлиб:
— Мен ҳам ичаман... Кел, мен сенга тайёрлайман, сен эса менга, - дебди.
Ўғли ширин чой кўтариб келиб:
— Адажон, мана чойингиз! Меники қани? - деса, отаси:
— Ичгим келмай қолди, шуни ўзинг ичавер!!! - дермиш.
Бешинчи қаватда яшайдиган зиқна одам ўғлига туфли олиб бериб дебди:
— Зинадан чиқишда битта зина ташлаб чиққин, шунда туфлигинг орадаги зинага тегмай ишқаланиш камроқ бўлиб узоқроқ чидайди.
Ўғли ҳоп бўлади деб, чиқиб кетиб бир оздан кейин шими йиртиқ кириб келибди, буни кўриб зиқнани жони чиққудай бўлиб:
— Шиминг нима бўлиб йиртилди?
— Туфлим янаям кўпроққа чидасин деб зинадан икки зина ташлаб чиқувдим, - дермиш
Бир киши Россияга кетмоқчи бўлиб йўлга отланибди-да, ўғлини ёнига чақириб дебди:
— Мен ишлаш учун узоқларга кетяпман. Онангга қараб юр. Агар бегона эркак билан гаплашса, ҳовли этагига қурган янги иморатдан битта ғишт олиб қўясан. Қайтгач, шу иморатга қараб ўзим билиб оламан.
Орадан бир йил ўтиб, ҳалиги киши уйига қайтса, ўғли йўқ эмиш.
— Ўғлимиз қани? - деб сўрабди хотинидан.
— Жиннихонада ётибди. Янги қурган иморатни йиқитавериб, жонга тегиб кетди, - дермиш хотини.
— Болангизни нимага бувиси билан қолдирмайсизлар?
— Чунки у қабристонда бир ўзи қолишидан қўрқади-да.
Бир ўқувчи ҳеч чўмилмас экан. Ундан бадбўй ҳид келаркан. Шунда ўқитувчиси унинг кундалигига "Ота-она болани чўмилтириши керак. Болангизни бадбўй ҳид тутиб кетган», деб ёзиб қўйибди.
Ота-онадан жавоб келибди: «Болани ўқитиш керак!!! Ҳидлашамас»