Ота-она ҳақида латифалар

Она уйга келса, ўғлининг кундалиги бурчакда тик турган экан. Ҳайрон бўлиб сўрабди:
— Ўғлим, нега кундалигинг у ерда турибди?
Ўғли:
— Бугун у “2” баҳо олди. Шунга жазолаяпман, - дермиш.
Ҳайвонот боғи. Маймун турган қафас ёнида қизалоқ ойисидан сўради:
— Ойи, нега маймунлар юзларини бўяб олишган?
— Бошқа маймунларни қўрқитиш учун.
— Ие, унда сиз дадамни қўрқитиш учун бўяниб олар экансиз-да, а?
Ёнида индамай кетаётган дадаси жавоб берди:
— Йўқ қизим. Онанг кўчадаги одамларни қўрқитиб юбормаслик учун бўянади.
— Дада "Мужик" нима дегани?
— "Мужик" дегани - ўзи ишлаб, пул топиб, оиласини боқадиган инсон!
— Дада, катта бўлсам мен ҳам ойимга ўхшаб мужик бўламан!
Ота-бола меҳмонга боришибди. Боласи дастурхондаги узумдан олиб ебди-да отасига:
— Дада, узумда “У” витамини бор. Еб туриш керак! – дебди.
Яна бироздан сўнг:
— Дада, ёнғоқда “Ё” витамини бор. Еб туриш керак! – деб ёнғоқни паққос туширибди.
Мезбондан уялиб турган дадаси, уй эгаси ташқарига чиқиши билан ўғлига бир тарсаки туширибди-да, дебди:
— Ўғлим, тарсакида “Т” витамини бор. Еб туриш керак!
Ўғли отасидан сўрабди:
— Ада, одамлар қандай пайдо бўлишган?
Отаси дебди:
— Одам ато ва Момо ҳаводан...
— Ойим ҳамма одамлар маймундан тарқалган дейдилар-ку?! - дебди ўғли.
— Ойингни қариндошлари ҳақида ҳеч нима билмайман, - дермуш адаси.
— Адам мени кеча огоҳлантириб, — Агар яна ярим тунгача компьютерда ўтирсанг, клавиатурага бурнингни ишқалаб ташлайман, - деган эдилар.
Яна компьютерда ўтирибман. Агар ҳозир кўриб қолсалар, одйпйшпзл1ш4шлвйқлмцацфуса
Уйда аёл китоб ўқиб ўтирса, ўғли мактабдан келиб:
— Нима ойижон, интернет ишламаяптими?!, - дермиш.
Дам олиш куни ота-бола бозорга кетаётишса, олдиларидан ўғлининг ўқитувчиси чиқиб қолибди.
— Болам, устозингга салом бермайсанми? – деса, ўғли:
— Бугун дам олиш куни-ку!? – дермиш.
Ота ўғлини мактабга ташлагани келибди ва ўғлига дебди:
— Ўғлим мен ҳам шу мактабни 20 йил олдин битирганман.
Ўғил ажабланиб жавоб берибди:
— Ўқитувчимиз айтувди-я, сендақа аҳмоқни 20 йил бўлганди кўрмаганимга!, - деб...
Адаси дўстлари билан карта ўйнаб ўтиришса, кичкина ўғли адасини ёнига келиб:
— Ада, тўртта туз бўлса ютадими-ютқазадими?, - дебди.
— Ютади! Нарироққа бор, - дебди адаси ўғлига.
Бу гапни эшитган дўстлари қўлларидаги карталарни ташлаб:
— Бўлди, сен ютдинг, - дейишибди.
Адаси эса ўртадаги пулларни йиғиб олар экан, ўғли унга:
— Ада, қўлингизда умуман туз йўқлиги ёмон-а?, - дермиш.