Овқатланиш ҳақида латифалар
Эртаси куни эрталаб уйғонгандан сўнг, асло чироқни ёқманг! Портлаш хавфи бор. Яхшиси хонани шамоллатинг.
— Бас қилинг! Овқат ёқмаган бўлса емай қўяқолинг.
— Амаки, агар шўрва қиладиган бўлсангиз, ойимгаям бир коса бераркансиз. Мазалари йўқ.
Шунда Афанди ўзича ғудраниб қўйди:
— Тавба, бу уйда орзу қилиб ҳам бўлмайди-я! Дарров қўшнилар эшитади.
Улар ҳар сафар вилка, пичоқни беркитиб қаҳвани тўкиб юбориб, официантнинг устидан кулишаркан.
Бир куни официантни чақириб:
— Бизни кечир, сенга кўп беҳурматлик қилдик. Сен бу қилиқларимизга парво ҳам қилмай хизмат қилдинг, -дейишибди.
Официант:
— Бўпти, энди мен ҳам қаҳвага тупурмайман, идишларни унитазда чайқамайман, - дебди.
— Лағмон чўзишни биласизми келинпошша?
— Ҳа, биламан ойижон!
— Лағмонларингиз ингичка ва мазали бўлиши учун сизга нима керак?
— Оёғимни тагида ҳеч ким ўралашмаслиги керак!
— Домлажон, майлими сиз билан бир столда ўтириб, овқатлансам? - деса, деканни жаҳли чиқиб:
— Қаерда кўргансан бургут билан каламушни бирга овқат еб турганини, - дебди.
Шунда талаба бир кулиб қўйибди-да:
— Унда сиз овқатингизни еяверинг, мен учиб кетақолай, - дермиш.
— Ошна, қовун егандан кейин қаерда ётаман?
— Нима учун беморларингдан нонуштага нима еганини сўрайсан?
Врач:
— Шунга қараб беморимнинг ҳамёни бақувватми-йўқми шуни билиб оламан-да!
— Қизим сенга нима бўлди? Жуда хомушсан, овқатингни егин, - деса, эри хотинига:
— Шуниям билмайсанми? Қизингни эрга бериш керак, - дебди. Ойиси яна қизига:
— Ол қизим, овқтингни егин, касал бўлиб қоласан ахир, - деса, эри яна хотинига:
— Бунингни дарди маълум, эрга бериш керак! - дебди.
Онаси яна қизига:
— Қизим ҳозир овқатинг совуб қолади, - деса, қизи:
— Уф-ф-ф ойи, бирпас жим туринг! Дадам гапирсинлар! - дермиш.
— Сув олиб келинг, - деб бақиришса, талаба ҳушига келиб:
— Нон эсдан чиқмасин дермиш.