Ўзбекона ҳақида латифалар

Физика дарсида ўқитувчи:
— Аҳмедов, айт-чи! Ёруғликни тезлиги каттами ёки товушними?
— Товушни тезроқ...
— Нега?
— Ойлик маошим ошади деб адам айтганларига анча бўлди, лекин ҳалиям ёруғлик чиқмади.
Қорбобо:
Бу йил мендан ҳамма бева аёллар турмуш ўртоқ совға қилишимни сўрашди.
Нима эмиш!? Чол бўлса ҳам майли, ичмаса, чекмаса, урмаса, сахий бўлса, кифоя дейишибди.
Эҳ, ахир мен уларни барчасига уйлана олмайман-ку!
Эр хотинига "Э онангни..." деса, меҳмонхонадан қайнонаси чиқиб "Ҳа куёв?! Мен келганимни қаердан билдингиз?" дебди.
Океанда сузиб келган шиша идишни ичидан хат топилибди. Унда қуйидаги сўзлар ёзилган эди:
"Кимсасиз оролдаман. Бу ерда тирикчилик учун ҳамма нарса бор. Бу ерда солиқ қўмитаси йўқ, прокуратура йўқ, суд йўқ , маҳалла оқсоқоли-ку умуман йўқ. МИБ йўқ, вирус ҳам йўқ. Энди шу ерни қидиринглар. Тезроқ топиб келинглар!"
Эр ухлаб ётган хотинини тепасига келиб "Эҳ хотинжон гапирмасдан жим турсанг қандай гўзалсан!" деган экан.
Шу арзимаган ойлик маошни орқасидан уй-жой қилдим, машина олдим, тўйлар қилдим, ...
Кўрдингизми, ёлғон гапирса ҳамма нарса қанчалик осон...?!
Бир ҳоким халқни олдига чиқиб:
— Ҳурматли ҳамшаҳарлар! Бундан бир йил олдин ҳам яхши яшаганмиз, ҳозир ҳам яхши яшаяпмиз, бундан кейин ҳам яхши яшаймиз! – деса, халқ орасида:
— Бизлар-чи??? – деган савол бўпти.
Психолог бир нечта аёлларга маслаҳат бераётган экан:
— Турмуш ўртоғингиз билан 5 дақиқалик уруш бир ҳафталик умрингизни қисқартиради.
Шунинг учун эрингиз билан урушманг.
Бир аёл дебди:
— Ундай бўлса мен аллақачон ўтиб кетган эканман-да!...
— Куйган лампочкани алмаштириш учун нечта аёл керак бўлади?
— Бирорта ҳам керакмас. Улар қоронғуда ҳам гаплашиб ўтираверишади.
— Кўзларингдан билиниб турибди, яна ичиб келибсан.
— Қоматингдан билиниб турибди, яна бўкиб овқат ебсан.