Қариялар ҳақида латифалар
— Тўхта! Шуни кўрамиз! - дебди чол. Кампири:
— Э, бу ўтиб кетган, эски ўйин-ку! - деса, чол кўзойнагини тақиб, телевизорга бироз тикилиб туриб:
— Эски ўйинга шунча мухлис кирибдими-а!? - дермиш.
— Эшмат, мен ёшлигимда қанақа бўлсам ҳозирам худди шунақаман.
— Оллаа, Тошмат, жа оширвордин-ку.
— Ишонмайсанми? Ҳуу анави харсанг тошни кўряпсанми? Ўша тошни ёшлигимдаям кўтаролмасдим, ҳозирам кўтаролмайман.
— Болам огородни чопиш, картошка экиш керак, энди ман қариб қолдим, бир ўзим қийналвоман, дебди.
Ўғли хат ёзиб конвертни юзига, "Онажон огородни чопманг сизниям қамашади, мангаям срок қўшишади", деб ёзиб қўйибди.
Бир ҳафтадан кейин онадан хат келибди:
— Болам сандан хат кеганидан кейин, уйимизга 4та милиция келди, бутун огородни чопиб ташашди, дебди.
Бола онага жавоб хати йўллабди:
— Она қўлимдан кегани шу, картошкани ўзиз амаллаб экволарсиз, дермиш.
— Устоз, мен энди бу мактабда ўқимайман! Мен Америкага кетяпман.
— Америкада нима қиласан?, - сўрабди устози.
— Америкада яшайдиган бобом мактуб йўллади. Уни кўзлари анча хиралашиб қолибди. Уни фермаси, иккита йирик корхонаси ва ўнта дўкони бор. Мен уларни бошқараман.
— Бобонгга айт, ҳамма нарсаларни сотиб, бу ерга кўчиб келсин. Биз унга ғамхўрлик қиламиз.
— Нималар деяпсиз устоз?! Хатда аниқ ёзилган, бобомни кўзи хиралашган, ақлдан озмаган!
— Ишдаман.
— Ишдан кейин нима қилмоқчисан?
— Нима қилардим? Пенсияга чиқмоқчиман.
— Э,зўр-ку!
— Лекин нимага югураётганимни эслолмаяпман-да!
Эртаси куни қайнона шу куёвига Нексия совға қилибди. Яна бир кун пойлаб ўзини сувга ташлабди. Бу кунни интизорлик билан кутган ўртанча куёв югуриб келиб, кийимлари ечмасдан сувга сакраб қайнонасини қутқариб чиқибди. Кўп ўтмай у куёв ҳам Матизли бўлибди.
Учинчи мартта чўкаётганида кенжа куёв парво ҳам қилмабди. Қайнона бақирармиш: "Қутқаринглар, Ёрдам беринг куёв бола!!!
Кенжа куёви буни эшитиб:
— Менга велосипед совға қилгандан кўра, чўкиб кетганингиз яхши, - дебди.
Қайнона чўкиб кетибди. Маракаларни ўтказиб, уйига қайтмоқчи бўлган куёвни қайнотаси уни бир чепга чақириб:
— Куёв бола, мана калит! Дарвозани ёнида турган янги Малибуни ҳайдаб кетарсиз...! - дермиш.
— Келинг мактаб-мактаб ўйнаймиз, - дебди.
Бувиси рози бўлибди.
Кейин ўйлаб қараса, бир йилдан бери набирасини уй вазифаларини бажариб берар экан.
— Сиз нега боядан бери бу жониворни таёқ билан уриб келяпсиз?
— Юрмаганидан кейин ураман-да, - жавоб берибди чол.
— Қани тез кечирим сўранг! - дебди ГАИ ходими.
Шунда чол эшакка қараб:
— Сени ГАИда танишларинг борлигини билмас эканман... - дермиш.