Уддабуронлар ҳақида латифалар

Қуён шапка кийиб ўтса, бўри "Нега шапка кийиб олдинг?" - деб шапалоқ урар экан. Шапкасиз ўтса, "Шапканг қани?" деб шапалоқ урар экан.
Қуён шерга арз қилгандан сўнг, шер бўрини чақириб, ақл ўргатибди:
— Сен қуёнга "Сигарет олиб кел", - дегин. “Гугурт қўшиб келмадингми?” деб уриш. Гугурт қўшиб келса, "Сендан гугурт сўрадим-ми?" деб ургин, - дебди.
Буни қуён эшитиб турган экан.
Бўри қуённи сигаретга жўнатибди. Қуён гугурт ҳам олибди-да, яшириб олибди.
— Мана сигарет, - дебди.
Бўри:
— Гугурти қани? - деса, қуён:
— Мана гугурт, - дебди. Шунда бўри ўйланиб туриб “Шапканг қани?” деб бир шапалоқ қўйиб юборган экан.
Кунларнинг бирида афанди билан бой гаров боғлашибди. Ким тезроқ ва кўпроқ семирса, пул ютуғи ўшаники экан.
Гаров муддати тугай деб қолса ҳам, афанди ҳеч семирмасмиш. Бойни эса кун сайин вазни ортиб бораверибди.
Вақти келиб, бой афандининг уйига бориб:
— Ҳой афанди, чиқ мана мени семирганимни кўр! Эшигингдан сиғмаяпман, - деса, афанди деразадан билагини кўрсатиб:
— Жимжалоқ бармоғимни ўзи шунчалик бўлса, қандай қилиб эшикдан чиқаман?! – деган экан.
ЙПҲ ходими машинани тўхтатиб дебди:
— Сиз соатига 120 км тезликда келяпсиз. Аслида 60 км/с да юриш керак.
Ҳайдовчи:
— Ахир биз икки кишимиз-ку, - деган экан.
Медиапаркдан телевизор харид қилган йигит касса ёнига келганда, сотувчи дебди:
— Сизда чегирмалар картаси борми? Бор бўлса телевизорни арзонроқга харид қилишингиз мумкин.
Йигит:
— Карта бор! Мен бу телевизорни бошлиғимга оляпман. Уни пулини тежашим шарт эмас...!
Ҳисобчи – ҳисоб-китоб ишларини қилади.
Шифокор – беморларни даволайди.
Ўқитувчи – билим беради.
Футболчи – бюджетдаги пуллар ҳисобига эринмасдан бутун дунёни айланади.
Совчилар:
— Ўғлимизни бир айби бор. Дудуқланади.
Қизни онаси:
— Ҳар доимми?
Совчилар:
— Йўқ, фақат гапирганда.
— Биласанми, акамга айтсам битта қўли билан афтингни бузиб қўяди!
— Нима, аканг спортчими?
— Йўқ, акам PhotoShop да ишлашни билади.
Мен жуда камтарин одамман!
Бир уюм ювилмаган идиш-товоқлар турганини кўраман-у, ичимда “Бу идишларни эгаси мен эмасман!” деб индамасдан уйга кириб кетавераман.
Бир куни Афандининг уйига Али деган дўсти меҳмонга борибди.
Бир пайт Афанди қараса, Али дастурхондаги кумуш қошиқни чўнтагига солаётганмиш. Топқир Афанди шундай дебди:
— Қаранглар, ҳозир мен қошиғимни чўнтагимга соламан. Бир зумда қошиғим Алининг чўнтагида пайдо бўлиб қолади. Мана...
У шундай деб Алини чўнтагидан ўғирланган қошиқни олиб қўйган экан.
Мотоцикл устасига мижоз келиб дебди:
— Шу мотоциклимни тузатиб беринг.
— Хўш, нима касали бор? – сўрабди уста.
— Эрталаб 15 марта тепиб ўт олдираман. Мотоцикл дегани 1 та тепса ёниш керак-к?! – дебди мижоз.
— Ҳа, унда кечқурун 14 марта тепиб ётинг. Эрталаб 1 та тепиб ҳайдаб кетаверасиз, - дермиш уста.