Ҳарбийлар ҳақида латифалар
— Сўнгги тилагингни тила! – дебди немислар унга.
— Қулупнай есам, армоним йўқ эди, - дебди афанди.
Немислар:
— Майли, қулупнай пишса ейсан, кейин отамиз, - дейишибди.
Қулупнай пишгунича уруш тугаб, афанди омон қолган экан.
Немислар биринчи аскарни ичкарига олиб кириб сўрашибди:
— Электр стулда қийнайликми ёки уриб қийнайликми? – дейишса, аскар:
— Стулга ўтирақолай. Урганингизга чидай олмайман, - дебди.
Немислар аскаримизни стулга ўтқазишса, бир пайт ток ўчиб қолибди.
— Омадинг бор экан. Майли, бор кетавер! Кейингисини олиб киринглар! - дейишибди.
Аскар ташқарига чиқиб, шеригига шоша-пиша: “Ток йўқ, ток йўқ” дейишга улгурибди.
Немислар иккинчи аскарни олиб кириб, “Электр стулга ўтирасанми ёки калтак ейсанми?” дейишса, содда аскар “Ток йўқ-ку!” – деган экан.
— Сизга қайси команда ёқади?
— Сафлан!
— Орангизда ким душман тарафга яширинча бориб, ҳужум режасини билиб кела олади?, - дебди.
Сафдан бир грузин аскар чиқиб:
— Мен бораман, - дебди.
— Яхши, - дебди командир, — Биз сенга учта граната ва бошингга битта каска берамиз.
— Менга аксинча, битта граната ва учта каска берақолинг, - деб аскар душман томонга кетибди.
Орадан бир соат ўтибди, икки соат ўтибди ... Грузин аскардан хабар йўқ эмиш. Командир битта аскарни ортидан жўнатиб, — Қараб кел-чи, нима гап экан, - деб юборибди.
Хабар олишга кетган аскар қайтиб келиб командирга:
— Анави грузин сафдошимиз душманларни ўртасига ўтириб олиб, "Топ-чи граната қайси каскани тагида! Топа олмадинг. Ўртадаги каскани тагида ҳам эмас. Яна ўн минг пул ва ҳужум режасини бер буёққа" деб ўйнаб ўтирибди, - дермиш.
— Бўлди, мен нафақага чиқдим. Сизни фош қила олмадим. Ўзингиз айтинг энди қопда нима олиб ўтгансиз? - деса, отахон жавоб берибди:
— Қопда оддий қум бор эди холос. Мен мотоцикл ўғрилаб ўтардим.
— Аскарлар! Сакрагандан сўнг 10 гача санаб, ипни тортасизлар. Қани олға!
Бир аскар ерга тушиб, парашютни йиғиштираётса, ботқоқда бир аскар дудуқланиб — с-с-са-сак-киз-з-з — деб санаб ётган эмиш.
— Бир куни немислар билан жангда мағлубиятга учрадик ва яшириндик.
Немислар мард бўлсанглар чиқинглар дейишганди, ҳеч ким чиқмади. Шунда мен шартта чикдим.
Набираси:
— Кейин нима бўлди? - дебди.
— Мени немислар отиб ташлашди, - дермиш бобоси.
— Олма еб олмаймизми бир!?
— Майли, - дебди дўсти.
Иккала десант олма еб бўлгач, боягиси яна сўрабди:
— Хоҳласанг, яна биттадан олма еймиз...
— Майли, бер! - дебди шериги.
Олмани еб ўтириб, ҳайрон бўлиб сўрабди:
— Ўзи бу олмаларни қаердан оляпсан?
— Сени елкангдаги рюкзак шунақа олмага тўла экан, - дермиш шериги...
Қуён:
— Мени иккита тишим борлигига армияга олишмади. Сениям фақат иккита тишингни қолдирсак, сениям олиб кетишмайди, - деб айиқни тишларини синдирибди.
Бир пайт айиқ кўрикдан жаҳл билан чиқиб келиб:
— Қуён қани?! Оёғим қийшиқ экан-у, у бўлса тишларимни синдириб ўтирибди, - дермиш.
Прапоршик:
— Мана бу учаласи ҳарбий қисмимизнинг энг сара бўлинмамиз саналади. Бирор нарса юз берадиган бўлса, шу заҳоти уларни олдинги маррага юборамиз.
Текширувчи биринчи аскардан сўраяпти:
— Сен кимсан?
— Оддий аскар Иванов, эркин кураш ва бокс бўйича спорт устаси.
— Баракалла, азамат! Сен-чи, сен кимсан? - сўради текширувчи иккинчи аскардан.
— Оддий аскар Петров, каратэ бўйича қора белбоғ соҳиби, шунингдек, бир қатор шарқий яккакураш турларини тасарруф этганман.
— Баракалла, полвон! Хўш, - мурожаат қилди у, учинчи, энг нимжон аскарга менсимаган оҳангда:
— Сен-чи, сен ким бўласан?
— Оддий аскар Сидоров, шахмат бўйича спорт устаси. Мана бу иккала қовоқбошга командирлик қиламан!