— Sizga xizmatkor bo‘lish jonimga tegdi, ajrashaman.
— Yo‘q, sen bo‘shatilding!
— Qayerdasan o‘zi? Qayerda o‘tiribsan?
— Ota-onamni yelkasida.
— Yo‘q.
— Nega unda shunday chiroyli qizni oldidan "uchib" o‘tyapsiz?
— Kim faqatgina "4" va "5" baholarga o‘qisa jannatga, kimda-kim "3" va "2" baholarga o‘qisa do‘zzaga tushadi, - debdi o‘quvchilariga.
Shu payt orqa qatorda o‘tirgan bir o‘quvchi:
— Tirik qolishni ehtimoliyam bormi?, - debdi o‘rnidan turib.
— Yaxshi qiz, go‘zallik salonidan kelyapsizmi?
— Ha.
— Salon yopiq ekanmi?!
— Bu minorani qancha vaqtda qurishgan?
— Bir oyda, - debdi fransuz.
O‘zbek, - bu yigit meni aldadi, - deb ishonmabdi.
Keyin o‘sha fransuz O‘zbekistonga kelibdi. U Registonga kelib, haligi o‘zbekni uchratibdi va undan so‘rabdi:
— Bu imoratlarni qancha vaqtda qurishgan?, - desa,
— Hozir kelayotganimda yo‘g‘idi, - dermish o‘zbek.
— Mana bu televizor, bu konditsioner, bu muzlatgich, mikroto‘lqinli pech, ...
Muxbirlar hayron bo‘lib, futbolchidan nega bularni ko‘rsatayotganini so‘rashsa:
— Sizlar nuqul "bu futbolchini texnikasi yo‘q", deb gazetaga yozasizlar, sizlarga yana qanaqa texnika kerak?, - dermish.
— Kofe bormi?
— Yo‘q, bizda unaqa narsa sotilmaydi - debdi ayiq.
Ertasiga quyon yana kelib?
— Kofe bormi?
— Yo‘q dedimku senga, - debdi jahl bilan ayiq.
Uchinchi kuni yana shu holat takrorlangan ekan, ayiq:
— Agar yana bir martta kirib kofe so‘rasang qo‘log‘ingga mix qoqib, devorga ilib qo‘yaman, - deb baqiribdi.
Quyon qo‘rqqanidan oldi-orqasiga qaramay qochibdi.
Uch kundan so‘ng quyon do‘konga sekin kiribdi-da debdi:
— Mix bormi?
— Yo‘q.
— Bo‘lmasa kofe bormi? - dermish.
— Ha!
— 18-palata bo‘shmi?
— Ha, bo‘sh!
— Uraa, demak men qochibman!