Onasi kelib:
— Nima qilib turibsan? – desa, qizi:
— Qanday uxlashimni tomosha qilyapman, - debdi.
— Nima qilyapsizlar? – desa, xodimlar:
— Xolajon, biz doim shunaqa qilamiz. Firmamiz ishlari yurishmay qolsa buyum va jihozlarni joyini almashtiramiz. Shunda savdo ham yurishib ketadi, - deyishibdi.
Shunda farrosh:
— Eh... Myen bu yerda ancha yildan beri ishlayman. Boshliq savdo pasayib, ishlar yurishmay qolganidan xabar topgan zahoti mebellarni emas, xodimlarni almashtiradi, - dermish.
— Nimaga endi bosa olmas ekan?
— Mana misol uchun, sen televizorni yuzingga bosib uxlay olasanmi?
— Mak Gregor Xabibni tepganini ko‘rdingmi?
— Ha. U Xabibni tepib, pastga tushirib yubormoqchi edi.
— Nega tushirib yuboradi? Axir jang tepada bo‘layotgan edi-ku!?
— Pastda Mak Gregorni muxlislari Xabibni kutib turishgan edi-da…
— Doktor, judayam ko‘p yo‘talyapman. Nima qilay? Yordam bering!
Doktor bemordan so‘rabdi:
— Sigaret chekasizmi?
Bemor:
— Ha, chekaman.
— Qanaqasidan chekasiz? – savol beribdi doktor.
— Har xilidan.
— Bir xilidan chekish kerak!
— Ha endi, har doim bir odamni ketidan yura olmayman-ku! – degan ekan bemor.
Yigit:
— Nega xafasan? Senga yozmayotganim uchun-mi? Istasang, har kuni yozaman...
Qiz:
— Konspektlarimni yozib bera olmaysizmi?!
— O‘rnatib bo‘ldimi? – desa,
— Sen aylanmasang, qanday qilib o‘rnataman? – dermish.