Ayollar haqida latifalar
Ona:
— Doim haqiqatni yozgin!
Ota:
— E, uyoqda har bitta xatni tekshirishadi.
Ona:
— Unda ahvoling yomon bo‘lsa, qizil, yaxshi bo‘lsa, ko‘k rangli siyohda xat yozgin!
O‘g‘il jo‘nab ketdi. Oradan qanchadir vaqt o‘tib, ko‘k siyohda yozilgan xat kelibdi:
"Onajon, otajon, hammasi yaxshi! Faqat, bu xatimni qizil ko‘zoynak taqib o‘qinglar..."
— Bu nima ahvol? - deb baqirsa, eri:
— Aytsam ishonmaysan, masharaboz bilan rossa urushdim, - dermish.
— Men hech qachon bormagan joyga borishni, hech qachon qilmagan ishni qilishni xohlayapman.
Xotin javob berdi:
— Unda oshxonaga bora qoling!
— Yaxshi qiz haydovchilik guvohnomangiz bormi?
— Iltimos, olib qo‘ymang, undagi suratga juda chiroyli tushganmanda...
— Doktor, tosh oynaga qarab o‘zimni ko‘rsam ko‘nglim aynayapti. Bu nimadan ekan-a?
— Demak, ko‘zingiz juda yaxshi ko‘radi.
— Sen iflosni deb hayotim alg‘ov-dalg‘ov bo‘ldi. Senga butun yoshligimni sarfladim, - deb baqirayotsa, oshxonadan onasini ovozi eshitilibdi:
— Diplomni tinch qo‘y qizim!!! - dermish.
Qiz:
— Menga shunday ishonarli chin so‘zingizni ayting yuragim hayqirib ketsin,
Yigit
— Orqamizda dadang bilan ikkta milisa turibdi!
— Ha, 85 kilogramm edim. Mana hozir 70 kilogramman.
— Parhez qildingmi?
— Yoʻq. Hammasiga erim sababchi. Erimni boshqa ayol bilan uchrashib yurganini sezib qoldim. Alamimdan ozib ketyabman.
— Ajrashib ketmaysanmi?!
— Ajrashaman. Yana 15 kilogramm ozay, albatta ajrashaman.
— Sevaman!
— Gapingiz rost bo‘lsa, chekishni tashlang...
— Tashlayman!
— Ichishni ham tashlaysiz-a?
— Ha!
— Maoshingizni menga olib kelib berasizmi?
— Beraman maoshimni hammasini!
— Voy, meni deb joningizdan ham voz kechishga tayyormisiz?
— Tayyorman! Nima qilaman bunaqa hayotni?!