Oila haqida latifalar
Shu payt eri sekin xotinining qo‘lini, keyin bilaklarini, keyin belini silab turib, to‘xtab qolibdi.
Xotini kinoyali ohangda:
— Ha, nimaga to‘xtab qoldingiz? – desa, eri:
— Televizorni pultini ustiga o‘tirib olmadingmi deb qidirayotgandim. Mana topdim, - degan ekan.
— Xotin, bor suv olib kel, - deyaveribdi. Xotini eriga:
— Xozir tinch uxlamasangiz oqlov bilan uraman, - debdi.
Eri:
— Oqlovga borganda suv ham olib kel! - degan ekan.
Er:
— Ha onajonisi, bu romantika nimani belgisi? - desa, xotin:
— Bu romantik ujin svetdan qarzimizni belgisi, - degan ekan.
— Adasi, sizga bitta yaxshi, bitta yomon yangiligim bor. Qay biridan boshlay?
— Yomonini ayt!
— Bugun mashinamizda avariya bo‘ldim. O‘zim tirik qoldim.
— Nimaaa??? Xo‘p mayli, endi yaxshisini ayt ...
— Xotin, ishdan kelganimda do‘ppim peshonamda turgan bo‘lsa, demak kayfiyatim yaxshi. Istagan narsangni so‘rashing mumkin. Agar do‘ppim boshimni tepasida bo‘lsa, kayfiyatim yomon. Yaxshisi myenga yaqinlashma!
Xotini eriga qarab turib:
— Dadasi, uyga kelganingizda meni qo‘llarim belimda bo‘lsa, kayfiyatim chatoq. Sizni do‘ppingiz qayerda ekanini farqi yo‘q menga, - degan ekan.
— Xotin seni bugundan boshlab koreyscha ism bilan chaqiraman, - debdi.
Shunda afandining xotini:
— Boy, dadasi menga qanaqa koreyscha ism qo‘ydingiz?
Afandi:
— Cenga Num-Yam degan ism qo‘ydim xotin, - debdi.
Xotini:
— Dadasi chiroyli ism tanlabsiz menga. Ma’nosi nima? - desa.
— Teskari o‘qib ko‘r, - dermish.
— Men ham yerni ijaraga berib yubormoqchiman, - dermish.
— Jonim, uyimizning devorlari ingichka ekan. Sal balandroq gapirsam, qo‘shnilarga eshitiladi. Shu devorlarni qalinrog‘iga almashtirsakmikan? – desa, eri xotirjam o‘tirib:
— Havotir olma! Qo‘shnilarning o‘zi seni ovozingni eshitishlari bilan devorlarini almashtirib olishadi, - dermish.
— Bu hali xolva, kecha hammomda u chizgan ilonni ko‘rib, u chizgan eshikka qochganimni etmaysanmi?
Shunda eri:
— La’nati soat. Doim kechikib yuradi-ya.