Ovqatlanish haqida latifalar
— Shu binodan pastga sakragan odam, nechi kunda yerga tusharkin?
— 3 kunda tushsa kerak?!
— Tushgan odam o‘larmikin?
— Esing joyidami? 3 kun ovqat yemaydi, suv ichmay-yu, o‘lmaydimi?!
— Ozishim uchun nima qilay?
— Tongda qirolichalardek, peshinda malikalardek va kechki vaqt gadolardek ovqatlan. Dedim.
Xotinim tongda huddi qirolichalardek uni yemayman, buni yemayman deb hech narsa yemaydi.
Peshinda huddi malikalardek bu qanday ekan, u qanday ta’m ekan deb bir-bir chimdiydi.
Kechki ovqat vaqti huddi gadoylarga o‘xshab ko‘zi nimani ko‘rsa yeydi.
— Dars paytida tayyorlagan taomlardan o‘zingiz ham yeysizlarmi?
Qiz yig‘lamsirab:
— Yeyishga majburlashadi, - degan ekan.
— Azizim, qahvangiz achchiqroq bo‘lsinmi?
Eri:
— Ha, gap-so‘zing kabi achchiq bo‘lsin!
— Voy, umuman suv qo‘shmas ekanmanda-a?!
— Yaqinda pazandalik kitobini sotib olgandim, ammo undan foydalanishning iloji yo‘q ekan.
— Nega?
— Kitobdagi har bir tavsiya «Toza idishni olasiz» degan so‘z bilan boshlanarkan.
— Ofitsiant bizga zuba chictka bering? desa, - sherigi:
— Bo‘ldi, meni qornim to‘ydi, - dermish.
— Xotin, bugun nima ovqat qilding? – deb so‘rasa, xotini:
— Qo‘y go‘shtli tovuq sho‘rva, - degan ekan.
Yana choyxonaga olib kirishganda ofitsiant kelib:
— Nima buyurasilar? - deb so‘rabdi. Go‘sht yeyishdan charchagan tekshiruvchi:
— Uka, go‘shtsiz ovqatlardan nima bor? - deb so‘rabdi.
Ofitsiant uylanib turib:
— Tabaka bor aka! - degan ekan.
— Men sizga hozir dori yozib beraman. Bir kunda 5 mahal ovqatdan keyin ichasiz.
Bemor:
— Doktor, men buncha ovqatni qayerdan topaman?