Ovqatlanish haqida latifalar
— Ayolingiz bilan raqsga tushsam maylimi?,- debdi.
— Yo‘q, biz hali sharob ichmadik, - debdi boyagi erkak.
— Kechirasiz, ayolingizni raqsga taklif etsam maylimi?, - debdi yana.
— Yo‘q, biz hali ovqatlanmadik, - deb javob beribdi.
Shunda ayol o‘rnidan turib:
— Nega undan so‘raysiz? O‘zimdan so‘rang!, - desa, ikkala kishi ham baravariga:
— Erkaklar gaplashayotganida sen jim tur!!!, - dermish.
— Bilmadim. Nima ekan?
— Ikkalasi ham tayoqchada ovqatlanishadi.
— Qani ular?
— Urib keldim. O‘zi nimadan qochishdi?
— Nimadan qochishganini bilmadim-u, lekin anavi jigarrang, katta sherigi ham bor ekan. Kaltakka chidar ekan, zo‘rg‘a yiqitdim, - dermish.
— Salom og‘ayni! - debdi.
Haydovchini jahli chiqib:
— Qanaqasiga senga og‘ayni bo‘lay!? - desa,
— Kichkina uychada yashaysan, kosachadan ovqat yeyapsan, xo‘jayning ham bor bo‘lsa kerak...?! - degan ekan kuchuk.
— Adasi, ishdan qaytishingizga somsa va palov pishirdim, yeysizmi?
Er:
— Albatta, kun bo‘yi faqat shular haqida o‘yladim...
Xotin:
— Men haqimda-chi?!
Er:
— Albatta seni ham esladim. Axir somsa va palovni sen pishirasan-ku!
— Ovqatinglarni yeb olinglar, - debdi.
Hamma jinnilar lipopchani taqillatib ovqatlanayotgan harakat qilaverishibdi.
Faqat bittasi yemasdan o‘tirsa, boshlig‘i:
— Nega ovqatingni yemading? - desa, jinni:
— Bular jinni-da, issiq ovqatni yeyishyapti. Men sovisa yeyman, - dermish.
— Onaxon, har narsani yeyavermang-da! – desa, kampir:
— Bolam, har narsani uvoli bor! Uvol bo‘lmasin deb yeb qo‘yaman-da, - dermish.
— Negadir boshim og‘riyapti...!? Kecha ichmagandim shekilli...!? – debdi bittasi.
Ikkinchisi:
— Men rosa ichgandim. Oshqozonimiz bitta-ku! - dermish.
Ertasi kuni uyg‘onib muzlatgichni yoniga kelib qarasa, oq qog‘ozga quyidagi so‘zlar yozib qo‘yilgan ekan:
“Semiz qiz – oilamiz uchun sharmandalik!”