Ozbekona haqida latifalar
— Bo‘ldi, bas qil! Iltimoslaringni bajardim. Mana yolvorib so‘ragan narsalaring! Shuncha olganim yetar axir...!
— Ustoz, sabr nima?
— Parkentskiydan Hamid Olimjon tomonga yurish - debdi.
— Yo‘q, qizim. Yomonlik jazolanishi kerak. Shuning uchun men sizning uyingizga ketyapman.
— Qo‘shni ertalab uyingizdan vrach chiqib ketayotgan ekan, nima tobingiz yo‘qmi?
— Har kuni ertalab uyingizdan bitta polkovnik chiqib ketadi, men urush bo‘layapdimi deb so‘rayotganim yo‘q-ku!
— O‘zimga qolsa, hech narsa. Xotinimga qolsa, butun "Otchopar" bozorini so‘raydi.
— Asal choy ber, - debdi.
Buni eshitgan xotinining jahli chiqib:
— Qanaqa Asal? Men Nigoraman!!! Kim u Asal?, - deb baqira boshlabdi.
Eri esa:
— Sen Nigoramas, ahmoqsan! Sendan asalli choy so‘radim, - dermish.
— Uf-f, charchadim, - deb o‘tirib olibdi.
— Chiq! - desa,
— Odam charchagandan keyin go‘rdanam chiqgisi kelmay qolar ekan, - dermish.
— Afandi, kishi ko‘rpada qanday yotsa tinch yotadi?
— Har kimning ta’bi.
— Men, qaysi tomonga ag‘darilmay, hech tinchimayman.
— Bo‘lmasa, go‘rga kirguncha sabr qil,— dedi Afandi.
— Hozir shu yerdan o‘zimni tashlayman-da, chil-chil bo‘pkyetaman!
Shunda xotini:
— To‘xtang adasi, - deb ichkariga yugurib kirib ketsa, eri xursand bo‘lib turganakan:
— Mana shu ahlatlarni ham pastga ola keting, - debdi xotini.
— Diplom bor choy damlab kel, - debdi.
Mehmon hayron bo‘lib choldan so‘rabdi:
— Nevarangizni ismi nimaga Diplom?, - desa,
Chol:
— Qizim shaharga diplom olib kelaman deb ketib, shuni yetaklab keldi, - dermish