— Yuzimga qarashga endi qanday chidaysiz? – debdi xotini.
Er bo‘lsa unga:
— Hechqisi yo‘q onasi, shuncha yil chidab kelyapman, bu yog‘i ham qarayveraman, - dermish.
Bir kuni o‘rmondan sher kelib shahardagi daraxt ustiga chiqib olibdi.
Buni ko‘rgan bir odam kerakli joyga murojat qilibdi. Tezda bir kishi iti bilan yetib kelibdi va haligi odamga debdi.
Men daraxtga chiqib sherni pastga tushiraman va it borib uni g‘ajib tashlaydi deb haligi odam qo‘liga miltiq beribdi. Shunda u odam hayron qolib surabdi. Kechirasiz agar it sherni g‘ajib tashlasa miltiqni nima keragi bor desa
Haligi odam: Agar men tushib ketsam it otib tashlaysiz.
Kechirasiz xonim, men uylanganman!
Ayol bo‘lsa unga javoban:
—Voy xudoyim-yey, men bo‘lsa kasal ekansizmi deb o‘ylabman...
— Oyijon, chelakdagi sutga sichqon tushib ketti.
— Voy sho‘rim qursin! Darrov olib tashla!
— Yo‘q. Men chelak ichiga mushukni tashladim. Hozir sichqonni ushlaydi.
— Nega ovqatni qo‘lingiz bilan ushlab olgansiz!? - desa, ofitsiant:
— Ikki martta yerga tushib ketdi. Uchinchi martta ham tushirib yubormay degandim... - dermish.
— Nimaga sen bemorlaringdan qanday mashinasi borligini so‘rayapsan? Buni kasallikka nima aloqasi bor?
— Eh do‘stim, shunga qarab bemorimdan qancha pul olishni mo‘ljallayman-da!
— So‘nggi so‘zingni aytishing mumkin!
— O‘limim oldidan so‘nggi martta qulupnay yemoqchiman.
— Axir qulupnay bahorda pishadi.
— Mayli, men kutib turaman...