Tushayotganda ham jim... Yo‘lovchilar nega bunday ovoz chiqarmay, shovqin qilmay ketayotishganiga hayron bo‘lib, chiptachiga qarasam, chiptachi uxlab qolgan ekan...
— Qaysi ahmoq o‘rgatgan senga mashina boshqarishni?!
— Voy ustoz, assalomu alaykum! - dermish haydovchi...
— Siz jinoyatni sodir etganlikda shuhba qilinmoqdasiz. Familiyangiz nima edi, yodimdan chiqdi...?
— Boshingiz uyda yodingizdan chiqib qolmadimi, mabodo?
— Esingdami, Kolya, birinchi jahon urushi yillarida okoplarda ayollar haqida o‘ylamasligimiz uchun bizga tabletkalar berishgan edi?
— Esimda, albatta, pushti tabletkalar berishgan. Tinchlikmi, nega eslab qolding?
— Shunchaki o‘zim... Nazarimda o‘sha tabletkalar endi ta’sir qilyapti shekilli...
— Erimni fe’li juda-yam og‘ir, umuman yashab bo‘lmaydi.
— Unda ajrash u bilan...
— Ajrash?! Nimalar deyapsan?! Meni hayotimni rasvo qilgan odamni shunchaki ozodlikka qo‘yib yuborib, baxtli hayotga qaytaraman-mi?
— Xizmat ko‘rsatishingiz juda-yam yomon! Men so‘ragan buyumlarni hattoki turgan joyini ham bilmaysiz. Mahsulotlar pala-partish taxlangan, umuman tartib yo‘q...!
Qo‘rqib ketgan yosh sotuvchi yig‘lab yuboray deb tursa, boyagi xaridor yana baland ovozda:
— Sizda o‘zi insof bormi? - desa, sotuvchi qiz shoshilib:
— Bor-bor, bo‘lishi kerak! Hozir topib beraman...! - dermish.
Ona:
— Doim haqiqatni yozgin!
Ota:
— E, uyoqda har bitta xatni tekshirishadi.
Ona:
— Unda ahvoling yomon bo‘lsa, qizil, yaxshi bo‘lsa, ko‘k rangli siyohda xat yozgin!
O‘g‘il jo‘nab ketdi. Oradan qanchadir vaqt o‘tib, ko‘k siyohda yozilgan xat kelibdi:
"Onajon, otajon, hammasi yaxshi! Faqat, bu xatimni qizil ko‘zoynak taqib o‘qinglar..."
— Nima bo‘ldi, shikoyatingiz? - deb so‘rasa, haligi odam:
— Kecha og‘aynilarim bilan bolalarni sog‘ligi uchun ichdik, ayollarimizni sog‘ligi uchun ichdik, qo‘shnilarni sog‘ligi uchun ichdik, oxiri negadir o‘zimni sog‘lig‘im yomonlashdi, - dermish.
— O‘g‘limiz ichmaydi, chekmaydi, qizlar bilan-ku umuman gaplashmaydi...
Qizning onasi:
— Sog‘lig‘i joyidami ishqilib???