Bitta yigitni xotini arazlab ketib qolibdi. Yigit ishdan kelib, o‘zi osh pishirmoqchi bo‘lib qarasa, guruch yo‘q emish. Ro‘parasidagi xonadonda yolg‘iz ayol yashar ekan.
— Shu ayoldan guruch so‘rab chiqaman, - deb, ayolni eshigini qo‘ng‘irog‘ini bosib turib, o‘ylanib qolibdi. Hozir u chiqsa, guruch so‘rasam, osh qilishimni biladi. Keyin ilojsiz oshga taklif qilaman. U chiqadi, mehmonni hurmatidan shampan quyaman. Shu payt eshik ochilib, xotinim kirib kelib qoladi...
Shunday hayol surib tursa, eshikni qo‘shnisi ochib:
— Labbay qo‘shnijon, keling, - desa, yigit:
— Ey-y, guruching boshingdan qolsin! - deb ketib qolibdi.
Yozuvchi va kitobxon uchrashuvi:
— Bugun sizni kitobingizni o‘qib tugatdim, - dedi kitobxon.
— Oxirgisinimi? – so‘rabdi yozuvchi.
— Shunday deb umid qilaman..., - degan ekan kitobxon.
Chekka qishloqlarning birida yarim tun... Derazadan kimningdir ovozi eshitilibdi:
— O‘tin kerakmi?
Uy egasi:
— Yo‘q, kerak emas!
Tongda hovlisiga chiqgan uy egasi:
— Voy sho‘rim! O‘tinlarim qani???
Rostini ayting, kecha tunda qayerda edingiz? Aks holda o‘zim o‘ylab topaman, yomon bo‘ladi!
Bog‘chada bitta bola bor edi. Hammani urardi. Hamma bolalar undan qo‘rqardi. U faqat mendan qo‘rqardi. Chunki men uning har bir mushtiga musht bilan javob qaytarardim. Keyin meni bog‘chadan haydab yuborishdi. Bog‘cha qorovuliga bolalar bilan urishish mumkinmas emish.
Chilonzor buyum bozoridan o‘g‘liga ko‘ylak xarid qilmoqchi bo‘lgan ayolga sotuvchi debdi:
— Juda-yam sifatli matodan tikilgan! Turkiyadan olib kelingan. Katta yigit bo‘lguncha kiyadi, ...
Ayol ko‘ylakni xarid qilib, yonida turgan kichkina o‘g‘ilchasiga kiydiradi-yu, ko‘chaga chiqgan zahoti yomg‘ir yog‘ib, bolakayni ustidagi ko‘ylak shalabbo bo‘ladi. Qarasa, yangi ko‘ylakni yengi qisqarib, o‘zi torayib, rangi oqarib ketadi. Ayol shu zahoti jahl bilan do‘konga qaytib borsa, ro‘parasidan chiqgan sotuvchi:
— Voy-vu, kap-katta yigit bo‘lib ketibsan-ku...- dermish.
— Yodingdami dugonajon? Yoshligimizda qanday go‘zal edik... Ayniqsa men!
Hozir esa qari va xunukmiz!
— Ha ayniqsa sen!!!

Ishtoning "D&G", tufli "Gucci", mayka "Armani", sumka "Louis Vuitton", telefon "iPhone 7 Plus"…
Men bir narsaga hayronman, sen avtobusda nima qilyapsan?

Hamma imtihon topshiruvchi talabalarga omad tilaymiz!
Ayniqsa, dars qilish o‘rniga latifa o‘qib o‘tirganlariga!!!
Bir guruh injener-professorlarni yangi samolyotning ilk parvozida ishtirok etishga taklif qilishibdi. Bortga chiqib, joylashib olishgach, e’lon qilishibdi:
"Hurmatli injener-professorlar, ushbu samolyot sizlarning talaba-magistrantlaringiz tomonidan yaratildi. U ilk bora havoga ko‘tarilishga tayyor. Maroqli parvoz tilaymiz!"
Shu payt hamma professorlar ur-yiqit qilib, samolyot bortidan qocha boshlabdi-yu, faqatgina bittasi joyida xotirjam o‘tiraveribdi.
— Siz nega xotirjam o‘tiribsiz? Talabalaringizga juda-yam ishonar ekansiz?! - deyishsa, professor pinagini buzmay:
— Agar shu samolyotni meni talabalarim qurgan bo‘lishsa, uchish u yoqda tursin, u hattoki joyidan ham qo‘zg‘almaydi, - dermish.