Uchta pashsha gaplashib o‘tirib zerikibdi. Uchchalamiz uch tomonga ketamiz va bir yildan so‘ng shu yerda ko‘rishamiz deb uchishibdi. Oradan bir yil o‘tibdi, pashshalar kelishilgan joyda yig‘ilishibdi:
Biri semirgan, ikkinchisi o‘z holatida, uchinchisi ozib ketgan ekan. Semirgan pashshadan so‘rashibdi:
— Sen qayerda bo‘lding?
— Men boy xonadonga borib ovqatni ichiga tushsam, bir kosa ovqatni surib qo‘yishardi. Mazza qilib yeb yotardim.
Ikkinchisidan so‘rashibdi:
— Senchi?
— Men shunday ovqatga uchib tushardim, bir qoshiqda olib qo‘yishardi, shuni yeb yotardim.
Uchinchisidan so‘rashibdi:
— Senchi? Nega ozib ketding?
— Men studentlarning yotoqxonasi oldiga borib qoldim, shunday ovqatiga tushsam, qanotimdan ushlab, bir shimib otib yuborishardi.
— Geografiyadan g‘irt ikkichi bo‘lishimga qaramasdan, sanga qatga borish kerakligini ko‘rsatolaman.
Qorangni o‘chir! — deb ertalab soat 6 da kelgan eriga ayol baqira ketdi. Sho‘rlik er qo‘liga latta olib, uy ishlarini boshlavordi..
Afandining 2 yoshli o‘g‘li bor ekan, u faqat "ha" degan so‘zni bilar ekan.
Afandi bozorga ketibdi, uyiga o‘g‘ri tushib boladan so‘rabdi:
— Uyingda bir o‘zingmisan?
— Ha.
— Uyingda oltin bormi?
— Ha.
— Tashqaridami?
— Ha.
O‘g‘ri qazib-qazib, charchab, jahli chiqib:
— Ey bola, sen meni aldadingmi, — desa.
Bola:
— Ha, — dermish.
Tiqting, chiqarding va ketding.
Sevaman-de...bankomatlarni..
Bir kishi taksiga o‘tiribdi. Keyin yo‘lda ketayotib, shoferdan so‘rabdi. Aka, mening ham rulim bor, shuni haydab ketsam maylimi, - debdi.
Shofer esa:
— Menga nima, haydasang, haydaver - debdi.
Shu ikki-ovlon haydab ketayotishsa, yonligisidan bir Mersedes o‘tib qolibdi.
Mersedesning haydovchisi bu jinnilarga hayron bo‘lib qarab tursa, haligi yo‘lovchi rulni birdan o‘ngga burib yuboribdi. Tentirab qolgan Mersedes haydovchisi ham rulini o‘nga burib borib, bitta stolbani so‘qibdi.
Haligi yo‘lovchi, ho‘rsinib:
— Menda ham kecha huddi shunday bo‘lgandi, - dermish.

— Bekor ichishni tashlabmizda, shunaqayam xumori tutyaptiki...
— Kel senga topishmok aytaman, topa olsang, ichamiz, topa olmasang, ichmaymiz
— Ayt!
— Botqoqda yashaydi, vaq-vaq deb sayraydi, boshi QUR oxiri BAQA. Qani top-chi bu yashil jonivorning nomi nima?
— Jirafa!
— E, kallangga qoyil! Topding!
Yoshligida bir kuni otasi Afandini pishirilgan kalla olib kelish uchun bozorga yubordi. Afandi kallani olib kelayotib uning go‘shtlarini yeb qo‘ydi.
— O‘g‘lim, olgan kallangda sira go‘sht yo‘q-ku? — so‘radi otasi.
— Ko‘rmayapsizmi, dada, qo‘yning o‘zi juda oriq ekan?
— Xayr, mayli, oriq ham bo‘lsin, lekin qulog‘i qani?
— Garang qo‘y bo‘lsa kerak, o‘zi qulog‘i yo‘q edi.
— Qiziq, kallada ko‘zi ham yo‘q-ku, axir?
— Bechora qo‘yning ko‘zi ko‘r ekan. Shuning uchun ham qassobning pichog‘idan qochib qutulolmagan-da.
Otasi achchig‘lanib jag‘ni ochib ko‘rgan edi, tili ham yo‘q ekan.
— Tili qayerda qoldi buni? — baqirdi otasi.
— Ehtimol, shuncha aybi ustiga qo‘y soqov hamdir.
— Suyakdagi teri, go‘shtlari qani bo‘lmasa?
— Ko‘rib turibsiz-ku, o‘zi ship-shiydam kal ekan.
Har bir savolga Afandi puxta tayyorlanib kelganini ko‘rgan otasi boshqa hech narsa so‘ramadi. Afandi otasini yupatib:
— Qarang, dada, tishlarining hammasi butun, birortasi ham nobud bo‘lmagan! — dedi.
— Men otamga o‘xshab oyiga ming dollar maosh olishni orzu qilaman.
— Nima, otang shuncha maosh olarmidi?
— Yo‘q, u ham orzu qilardi.
Ko‘ngil qo‘ygan qizingizga nima sotib olishni bilmasangiz, unga go‘yoki sovg‘a sotib olganingizni aytib, nimaligini topishni taklif qiling. U ko‘ngli tusagan narsani sanab o‘tadi.