— Nega buncha erta turyapsiz? - debdi.
Er:
— Osh boridi nahorda, - debdi-da, turib kiyinib chiqib ketgan ekan.
— Hello
— Where are you from?
— I'm from Uzbekistan. And where are you from?
— America.
— Aldama.
— Hudo haqqi!
— Hozir ham baxtli bo‘lardim, - debdi eri.
— Marhamat, mana supurgi. Ishni boshlashingiz mumkin.
— Nima? Axir men institutni tamomlaganman.
— Bering unda. Qanday supurishni ko‘rsatib beraman.
Shuning uchun ham biz kambag‘almiz.
— Salom ismim Mohira.
— Salom hursandman!
— Mohira ismim.
— Hursandman!
— Meni ismim Mohira. Sizniki-chi?
— Xursand - ismim meni.
— Chanqadim, suv ichib kelaman.
— Men uchun ham ichib kel.
Birozdan so‘ng:
— Ichib keldim.
— Men uchun ham ichdingmi?
— O‘zim uchun suvni jo‘mrakdan, sen uchun ariqdan ichdim...
O‘g‘li 18 ga to‘lgan kuni uni chaqirib:
— Borib onangga ayt! Endi aliment olib bo‘pti mendan. Shu gapni eshitganda onangni yuzini bir ko‘ray! - debdi.
Bola onasiga kelib gapni aytibdi. Onasi:
— Hozir borib adangga ayt. 18 yildan beri aniq o‘zini o‘g‘liga aliment to‘labdimikan? Shu gapni aytganingda adangni yuzini bir ko‘ray! - degan ekan.