— Менга 8 сотих ер ажратиб бер! - деса, жин:
— Кўзани кадастрида бунча ерни ўзи йўқ-ку, Қаердан топаман?! - дермиш.
— Сиз жабрланувчи Ҳамидни дўппослашаётганини кўра туриб, ёрдам бермай, индамай ўтиб кетгансиз...
— Нима қилай? Ахир ўзлари менсиз ҳам жуда яхши уддалашаётганди-да...!
— Азизим,Ромео Жульеттани севгандек сева оласизми мени?
— Билмайман. Ўқимаганман!
— Отелло Дездемонани рашк қилганидек, мени рашк қила оласизми?
— Билмайман. Ўқимаганман! - тўнғиллаб жавоб берибди эр ва дебди:
— Агар кўп савол бераверсанг, бўғирсоққа ўхшаб сендан қочиб кетаман.
— Илтимос, чўнтагимдан пул олиб, пиво беринг... қўлларим гипсланган...
— Гап бўлиши мумкин эмас, - дебди бармен ва пивога яраша пул олиб, пиво қуйиб берибди.
— Худо хайрингизни берсин, пивони оғзимга яқинлашитириб қўйинг...
— Мархамат, ака!
Шу тариқа бир неча бокал ичибди.
— Ука, хожатхоналарингиз қаердалигини айтолмайсизми?
— Айтаман! Бу ердан 5 километр наридаги ёқилғи қуйиш шохобчасида!
— Ҳудди шундай.
— Почтачи амаки дарахтни устига чиқиб олиб, итимизни росса ҳақоратлаяпти.
Йигитлардан бири қўлидаги картани нотўғри ташлаб, ўйин қоидасини бузган эди, ёнидаги ўртоғи:
— Эй, тушунмадим...!!! Манга қара! Нима бу??? - деса, доскага ёзаётган ўқитувчи шошиб-пишиб:
— Ҳозир, ҳозир ҳамма формулаларни тушунтириб бераман, - дермиш.
— Ихчам деганинг нимаси?
— Си-из, ме-ен ва директор иштирокида...
Ерга тушган пулларини олиб, унга узатсам, ГАИ ходими менга жаҳл билан:
— Пора таклиф қилмай қўяқолинг! Жарима ёзиб бўлдим! - деди.
Мен эса бу пуллар унинг чўнтагидан тушганини айтиб, ҳечам тушунтира олмадим. У ишонмади.
На илож, 100 мингни чўнтагимга солдим-да, йўлимда кетавердим...
— Ада, ада!
— Ҳа, ўғлим. Нима дейсан?
— Сиз неча йилдан бери ойимга хизмат қиласиз?
— Сиз бутунлай бошқа одамга айланишингиз керак! Уриниб кўринг!
— Йўқ ўртоқ судья, мумкин эмас.
— Нега ахир?
— Яқинда ҳужжатларимни қалбакилаштирганим учун ўтириб чиқдим...