Қиз хурсанд бўлиб орқасига қараса, бир одам итини чақираётганмуш.
Беморга капельница қўйган ҳамшира қиз краватни бир четига ўтириб олиб, телефон ўйнай бошлабди.
— Яхшимисиз бемор?
— Яхшиман.
— Ўзингизни қандай ҳис қиляпсиз?
— Яхши.
— Ҳозир капельница тугаса, аҳволингиз анча яхшиланади.
— Капельница шланкасини устидан турмасангиз, аҳволим ҳеч қачон яхшиланмаса керак...
— Дугонажон, сени йигитинг қачон олиб қочади-ю, тўй қиласизлар?
— Билмадим, ҳозирча фақат гапни олиб қочяпти!
— Ахир сиз билан 19 йилдан бери бирга яшаймиз-ку.
— Ҳамма гапни тушундинг хотин!
— Янами?
— Ичишни ташланг, - дебди.
Эри:
— Майли, ташлайман, - дебди.
— Сигаретни ҳам ташлайсизми? - дебди хотини.
Эри:
— Ташлайман, - дебди.
Хотини ўзида йўқ хурсанд бўлиб:
— Ман учун ҳаётингизни берармидингиз? - деса, эри:
— Бунақа ҳаётни нима кераги бор, бераман-да, - деган экан.
Ҳурмат билан "Сувсоз" ОАЖ.
— Қаеринг оғрияпти болакай?
— Ҳозирча ҳеч қаерим. Лекин адам ҳозир ота-оналар мажлисига кетди.
Олдин уларни ҳаммасини далага ҳайдаш керак. Кейин ҳозирги ҳаётини қадрига етиб, озгина тезроқ югурадиган бўлишади.