Бир маҳмадона йигит худойи вақтида ҳукумат сиёсати тўғрисидаги бўлмағур гаплари-ю, халқаро аҳвол ҳақидаги нодонларча сафсаталари билан ўтирганларнинг миясини қотириб юборибди. Шунда бир мўйсафид қария ундан сўрабди:
— Кечирасиз ўғлим. Бир саволим бор эди?
— Марҳамат, — дебди йигит.
— Қўй ҳам, сигир ҳам бир хил ем-хашак ейди-ку, нега уларнинг ахлати ҳар хил?
Йигит ўйланиб қолиб:
— ....Билмадим,— дебди.
— Б...қни ҳам фарқига бормайсиз-у, сиёсатга аралашиб нима қиласиз, бўтам..?!, — дебди чол.
Бир кун, бир йигит севган қизи билан кўчада кетаётса, Мерседесда бир йигит келиб, сигнал чалди, шунда қиз ёнидаги йигитга:
— Бор-э — деб Мерседесга ўтириб олибди,
Шунда Мерседесдаги йигит:
— Узр, мен сизни эмас, хўжайинни чақиргандим дермиш...
Пияниста уйқудан туриб, ойнага қараб:
— Шунақаям ичаманми, соқолларим ўсиб, ажинларим кўпайибди, сочимга ҳам оқ тушибди, деб турса орқадан онасини овози кебди:
— Ўғлим отангни портретига бунча тикилмасанг.
Жарроҳ куёв, қайнотасини операция қилишга тайёрланмоқда.
Қайнота:
— Ишга жуда жиддий қаранг, куёвбола! Шуни унутмангки, мен ўлсам, қайнанангиз шу куниёқ қизиникига кўчиб боради.
Бир куни подшо Афандидан сўраб қолди:
— Шу одамларга ҳайронман-да. Доим бир-бирлари билан жанжаллашганлари-жанжаллашган. Жанжал нимадан чиқаркин-а, Афандим?
— Одамлар бир-бирларига беҳосдан «аҳмоқ бўлма!» деб юборадилар. Жанжал шундан чиқади.
— Бўлмаган гап! Шу арзимаган гапдан ҳам жанжал чиқадими?!
— Чиқади.
— Чиқмайди!
— Аҳмоқ бўлманг! — деди Афанди жўрттага.
— Жаллод!— деб қичқирди подшо азбаройи жаҳли чиқиб кетганидан.
— Ана, айтмадимми, тақсир, битта «аҳмоқ бўлма»га жанжал тугул, ўлим чиқдику! Боринг бўлмаса, аҳмоқ бўла қолинг!
Афанди бир хасис ошнасиникига борган эди, ошнаси олдига иккита иссиқ нон билан бир пиёла асал қўйди. Афанди асални пичоғи билан кесиб, ноннинг орасига қўйиб ея берди. Хасис ошнаси қараса, Афанди асалнинг ҳаммасини еб қўядиган кўринади.
— Афанди, асалнинг ҳаммасини есалар ҳам майли-ку, лекин кучлилик қилиб юрак-бағрингизни ўртаб юборар дейман,— деди.
Афанди пичоғининг учига асалдан катта бир бўлагини санчиб олар экан, жавоб берди:
— Тўғри айтадилар, лекин бир холис одам бўлса кимнинг юраги ўртанаётганини айтиб берар эди.
Икки овчи ўрмонда ов қилиб, ўқлари тугаб уйга қайтаётса йўлларидан бир шер чиқиб қолибди. Шунда иккови қочиб дарахтга чиқиб олишибди. Бири иккинчисига:
— Мен китобда ўқиганман, шер дарахтга чиқа олмайди, - дебди.
Қарашса шер секин дарахтга чиқа бошлабди.
Иккинчиси:
— Ана чиқяптику, - деса
Биринчи овчи ҳижолат бўлиб:
— Менимча бу шер ўша китобни ўқимаган бўлса керак дебди.
Икки балиқчи суҳбатлашмоқда. Бири мақтана бошлабди:
— Биласанми ошна, бир куни мен шунақанги балиқ тутдимки, ўлчашга тарозининг шкаласи етмади.
Шунда иккинчиси:
— Барибир менинг тутганимдан кичик экан. Мен тутган балиқнинг суратининг ўзи нақ икки кило чиққанди...
Matiz ҳайдовчиси қизилда ўтиб кетибди. Сержант тўхтатибди.
— Документлар?
— Йўқ, командир!
— Права?
— Йўқ, командир!
— Уфф денгчи?
— Ичганман!
— Ҳозир капитанни чақираман, кейин сиз у билан проблемангизни ҳал қиласиз.
Капитан келиб:
— Документлар?
— Марҳамат!
— Права?
— Марҳамат!
— Ичганмисиз?
— Уффф... Ичмаганман!
— Нега менга сержант унақа деди???
— Командир, сержант ҳозир мени қизилдан ўтган ҳам дейди.
2 ёшли қизалоқни онаси эшитишни текшириш учун қулоқ докторига олиб борибди.
Доктор шивирлаб:
— Шоколад... - деса.
Қизалоқ ҳам шивирлаб:
— Қани, - дермиш.