— Филни топдингларми? - деб сўрашибди
— Ҳа, албатта топдик-да, - деб
Хонага қуённи олиб келишибди
— Ие, шу филми?
Қуён ҳавотирда:
— Ҳа, мен филман! Филман! фақат урманглар мени!
— Мен хотинимга янги йилда умуман қадаҳга қарамайман деб ваъда берганман...
— Сиз мол докторимисиз?
— Ҳа, қаерингиз оғрияпти?
— Йиғиштир ишингни, пастга туш. Сенинг шу аҳволда ойна артаётган расмингни, Telegram'даги каналларга чиқариб юборишибди!
— Афанди, киши кўрпада қандай ётса тинч ётади?
— Ҳар кимнинг таъби.
— Мен, қайси томонга ағдарилмай, ҳеч тинчимайман.
— Бўлмаса, гўрга киргунча сабр қил,— деди Афанди.
— Йўқолади, албатта...
— Уруш шундай қаттиқ бўлдики, ўқ бамисоли ёмғир бўлиб ёғар эди, душман билан аралашиб кетиб қилич тагида қолибман, каллам узилиб, бўйнимнинг терисига илиниб қолибди...
Сухбатда Афанди ҳам бор эди, сўз қистирди.
— Урушда одам қизишиб кетгандан кейин шунақа бўлар экан-да, сизнинг бошингиз бўйнингизнинг терисига илиниб қолибди-ку, менинг бошим елкамдан тушиб, уч-тўрт юмалаганини билганим йўқ, уруша бердим....
— Дада, агар анави шер чиқиб сизни еб қўйса, қайси автобусда кетай?
— Терингизда каналар бор экан.
— Биламан.
— Уларни бирор нима билан даволаб кўрганмисиз?
— Йўқ, улар ҳеч касал бўлишмаган!
Улфатлардан бири:
— То чироқ ёқилгунча ош ейиш йўқ! Ҳамма чапак чалиб ўтирсин, - деди.
Афанди тиззасини яланғочлади-да, уни, бир қўли билан шаппатилаб ўтириб, иккинчиси билан ош устидаги гўштни паққос туширди.