Овчи милтиғи билан таксига чиқди. Милтиғини ёнидаги йўловчига қаратиб ўтирибди. Йўловчи:
— Бу ўқланиб турган экан, отилиб кетмасин.
— Ҳечқиси йўқ, отилса қайтиб ўқлаб оламан.
Шаҳар ҳокими олдига бир аёл квартира сўраб ариза кўтариб кирди. Ҳоким қовоғини солиб жавоб берди:
— Квартира йўқ.
Аёл ранжиб ўзига ўзи деди. Бирга ухлашга келганда бирга ухлайсизлар, квартирага келганда йўқ...
Буни эшитган ҳоким дув қизариб, аризага имзо қўйиб. Секин сўради:
— Нимагадир эслолмаяпман қачон бирга ухлаганмиз?
Аёл жавоб берди.
— Мажлисда сиз биринчи қаторда, мен саккизинчи қаторда.
Афанди подшо саройи ёнидан ўтиб бораётган эди, қараса, саройнинг баланд девори устига яна бир пахса қўйишаётибди. Афанди тўхтаб, деворзондан сўради:
— Қўрғоннинг ўзи ҳам баланд эди-ку, нега баланд кўтараётибсизлар?
— Саройга ўғри тушмасин, деб.
Бу жавобдан ажабланган Афанди айтар эди:
— Ташқаридан тушадиган ўғрига десангиз тўғри-ку, лекин ичкаридан чиқадиган ўғрига эллик пахса девор хам писанд эмас!
Подшо кечаси йўлда кетаётган эди, Афандига дуч келиб қолди. Уни масхараламоқчи бўлиб:
— Ия, Афанди, сизмисиз? Қоронғида мен сизни ит-микин дебман!— деди.
Афанди подшога таъзим қилгани ҳолда, жавоб берди:
— Кечирасиз, шоҳим, сиз экансизу коронғида мен сизни билмай одаммикин дебман!
Америкада машинасида шаҳарда кетаётган киши бирданига пробкага дуч келибди. Бир соат, икки соат, ҳеч бу бир метрга ҳам юрмасмиш. Шу вақт биттаси келиб ойнасини тақиллатибди. Ойнани тушириб:
— Нима бўлди, тинчликми?
— Обамани ўғрилар ушлаб олишибди. Агар 1 миллиард доллар берилмаса, устига бензин қуйиб ёқворишаркан.
— Ҳмм, энди тушундим, демак пробка шуни дастидан эканда?!
— Ҳа, шунга оз-оздан ёрдам йиғаётувдик..
— Ўртача қанчадан беришяпти?
— Таҳминан 5 литрдан...
Интернет провайдер сайтига савол билан мурожат қилишяпти:
Ёшим 20 да. Чексиз интернет чўнтакбоп нархга пайдо бўлиши эҳтимоллиги қанча?
Афанди йўлда кетаётган эди. Бир сипоҳи келиб ундан сўради:
— Қаерга кетяпсиз?
— Шаҳарга.
— Илгари ҳам шаҳарда бўлганмисиз?
— Кўп марта бўлганман.
— Қалай, бизнинг шаҳар сизга ёкдими?
— Йўқ, маъқул бўлмади. Қаровсиз, ифлос, қимматчилик...
— Одамлари қалай?
— Шаҳарнинг бойлари қупол, фирибгар, очкўз экан.
— Шаҳарнинг беги тўғрисида нималар билдингиз?
— Шаҳари шу бўлса, унинг беги нима бўлар эди! Мол эгасига ўхшамаса, ҳаром ўлади. Бекни хам ўта кетган золим, маишатпараст одам дейдилар.
Сипоҳининг қути ўчди, мўйлабларини бураб, кўзларини чақчайтирди ва дағдаға билан деди:
— Мен бу шахарнинг бегиман!
Афанди дарров сўрашгани қўл чўзиб:
— Саломатмилар? Яхшиям шаҳарнинг беги тўғрисидаги гапларга ишонмаганим.— деди.
Афанди бир ошнаси билан ўрик сотиб олди. Шериги Афандини уялтирмоқчи бўлди-да, ўрик еб туриб ўз данакларини ҳам Афандиникига қўша берди. Охири данакларни кўрсатиб деди:
— Афанди, ўрик ейишга жуда чаққон экансиз, бирпасда шунча данак қилдингиз?
— Ўрик ейишга мендан ҳам сиз уста экансиз — деди Афанди,— ўрикни данак-панаги билан ютар экансиз.
3 шахси аниқланмаганлар, бир кишининг паспортини олиб ертиб ташлашибди. Энди эса шахси аниқланмаганлар сони 4га етди.
Афанди кўчадан ўтиб кетаётган эди, бир тўда бекорчилар уни тўхтатиб сўрадилар:
— Афанди, бир масалада тортишиб қолдик, ҳал қилиб беринг, дунёнинг кенглиги қанча экан?
Шу пайт ўлик кўтариб ўтиб қолдилар. Афанди тобутни кўрсатиб деди:
— Ана у дунёни ўлчагани кетаётибди, орқасидан борсаларинг аниғини билиб кела қоласизлар!