— Айтишларича, ҳамширани охирги марта сиз билан бирга кўришган экан?
— Қаерда?... Ахир бу туҳмат! Саксон ёшли, бунинг устига, склероз касалидан азият чекаётган кекса профессорни ҳақорат қилиш яхшимас!...
— Меҳмонхонада деганим йўқ, ҳайвонот боғида. Яъни сиз филни операция қилган куни...
— Эсим қурсин! Айтдим-а, филнинг қорнини тикаётганимда ичкарида нимадир қолиб кетди, деб...
— Қаерда?... Ахир бу туҳмат! Саксон ёшли, бунинг устига, склероз касалидан азият чекаётган кекса профессорни ҳақорат қилиш яхшимас!...
— Меҳмонхонада деганим йўқ, ҳайвонот боғида. Яъни сиз филни операция қилган куни...
— Эсим қурсин! Айтдим-а, филнинг қорнини тикаётганимда ичкарида нимадир қолиб кетди, деб...
Ойиси ўғлини урушябди.
— Менга қара, яп-янги шим билан, шундай балчиқ, лой кўлмакка йиқилдингми?
— Ойижон, шунақанги катта тезлик билан йиқилдим-ки, ҳатто шимимни ҳам ечиб олишга улгурмадим.
— Менга қара, яп-янги шим билан, шундай балчиқ, лой кўлмакка йиқилдингми?
— Ойижон, шунақанги катта тезлик билан йиқилдим-ки, ҳатто шимимни ҳам ечиб олишга улгурмадим.
Овчилар бир бирига мақтанишмоқда:
— Антарктидада битта ўқ билан китни ўлдирганман. Ўшанда Шимолий қутбда ўз қўлларим билан оқ айиқни бўғиб қўйгандим.
— Сен қачондир ўлик денгиз хақида эшитганмисан?
— Ким ҳам эшитмабди
— Ҳа-а, ўша денгизни мен ўлдирганман.
— Антарктидада битта ўқ билан китни ўлдирганман. Ўшанда Шимолий қутбда ўз қўлларим билан оқ айиқни бўғиб қўйгандим.
— Сен қачондир ўлик денгиз хақида эшитганмисан?
— Ким ҳам эшитмабди
— Ҳа-а, ўша денгизни мен ўлдирганман.
Бир аёлни эри оламдан ўтибди.
Аёл қабр устида йиғлаб дардини тўкиб солибди:
— Ўғлимизга шим, қизимизга кўйлак, у керак бу керак, - дебди.
Кечаси тушига эри кириб:
— Хотин ман ўлдим, Дубайга кетганим йўқ, — дебди.
Аёл қабр устида йиғлаб дардини тўкиб солибди:
— Ўғлимизга шим, қизимизга кўйлак, у керак бу керак, - дебди.
Кечаси тушига эри кириб:
— Хотин ман ўлдим, Дубайга кетганим йўқ, — дебди.
— Доктор, хотирам чатоқ бўлиб қолди.
— Қачондан бери?
— Нима қачондан бери?
— Хотирангиз?
— Қанақа хотира?
— Қачондан бери?
— Нима қачондан бери?
— Хотирангиз?
— Қанақа хотира?
— Ойи, мен кўчани айланиб келаман.
— Ким билан? Қаерга борасан? Қачон келасан?
— Дада, мен кўчани айланиб келаман.
— Яхши.
— Ким билан? Қаерга борасан? Қачон келасан?
— Дада, мен кўчани айланиб келаман.
— Яхши.
Бола кутубхонага кириб сўради:
— Кечирасиз Насаф чемпионлиги ҳақида китоб борми?
Кутубхоначи жавоб қилди:
— Фантастик китоблар 5-қаторда,
Бола сўради:
— А Нефтчи чемпион бўлгани ҳақидаги китоб борми?
Кутубхоначи жавоб қилди:
— Тарихий китоблар 2-қаторда!
— Кечирасиз Насаф чемпионлиги ҳақида китоб борми?
Кутубхоначи жавоб қилди:
— Фантастик китоблар 5-қаторда,
Бола сўради:
— А Нефтчи чемпион бўлгани ҳақидаги китоб борми?
Кутубхоначи жавоб қилди:
— Тарихий китоблар 2-қаторда!
Бир куни подшо Афандининг ўғлини ҳузурига чақирди. Боланинг қадди-қомати, қоши-кўзи худди отасиникига ўхшар эди. Унинг ақлини ҳам отасиникига ўхшаш-ўхшамаслигини синаш учун болага бир тилла берган эди, у пулни сира олмади.
— Нега тиллани олмайсан?
— Онамдан қўрқаман, у бегона одамдан пул олмагин деган.
— Яша,— хурсанд бўлди подшо,— мен онанг айтган бегона одам эмас, ҳукмдоринг бўламан, ола бер!
— Мен подшо эканлигингизни биламан, онам бунга барибир ишонмайдида.
— Нима учун?—ҳайрон бўлди подшо.
— Агар подшо пул берса, бир тилла эмас, купроқ берар эди, дейди-да.
— Нега тиллани олмайсан?
— Онамдан қўрқаман, у бегона одамдан пул олмагин деган.
— Яша,— хурсанд бўлди подшо,— мен онанг айтган бегона одам эмас, ҳукмдоринг бўламан, ола бер!
— Мен подшо эканлигингизни биламан, онам бунга барибир ишонмайдида.
— Нима учун?—ҳайрон бўлди подшо.
— Агар подшо пул берса, бир тилла эмас, купроқ берар эди, дейди-да.
Кунларнинг бирида катта бой зиёфат берди. Шаҳар ҳокими ва бошқа амалдорлар қаторида Афандини ҳам таклиф қилди.
Бой ҳоким учун уйнинг тўридан жой ҳозирлаб, унга аъло ноз-неъматларни қўяр, бошқа одамларга оддий овқатларни тортар эди. Афанди ҳокимнинг ёнига ўтирди-да ўз косасига ҳокимникини, алмаштириб олди. Буни кўрган бой тоқатсизланиб қичқирди:
— Афанди, у овқатга тегманг, зарар қилади!
— Биламан,— жавоб берди Афанди,— ҳоким ҳазратлари бу овқатни еб шикастланиб қолмасинлар, ҳоким учун мен зарарланай деяпман.
Бой ҳоким учун уйнинг тўридан жой ҳозирлаб, унга аъло ноз-неъматларни қўяр, бошқа одамларга оддий овқатларни тортар эди. Афанди ҳокимнинг ёнига ўтирди-да ўз косасига ҳокимникини, алмаштириб олди. Буни кўрган бой тоқатсизланиб қичқирди:
— Афанди, у овқатга тегманг, зарар қилади!
— Биламан,— жавоб берди Афанди,— ҳоким ҳазратлари бу овқатни еб шикастланиб қолмасинлар, ҳоким учун мен зарарланай деяпман.
