Бир одам дўкондан балиқ сотиб олгани борганди, балиқларнинг ичида бир қийшиқ балиқ турганмиш. Шунда ҳаридор сотувчига қараб:
— Ака, нега бу балиғингиз қийшиқ деса.
— Ҳа, бу балиқни бурилишда ушлаганмиз дермиш.
— Эшитишимча, қўшниларинг жуда аҳил, ҳудди қуш кабутарлардай яшашармиш.
— Тўппа-тўғри! Гоҳ ҳотини ойнадан отилиб чиқади, гоҳида эри.
Ишхонада бирга ишлайдиган жувон эрининг суюқоёқлигидан нолиб гапириб, у билан ажрашмоқчи бўлаётганини айтган экан, дадам уни фикридан қайтаришга уринибди:
— Ўйнаш дегани носга ўхшаган бир нарса, ҳумори тутганда чекилади-ю, кейин туфлаб кетилаверади, синглим. Минг марта шукур қилингки, сиз эрингизнинг носқовоғисиз.
Бир кун эрталаб қизча дадасидан сўрабди
— Дада асалниям оёғи бўладими?
— Йўқ қизим нимага бунақа деяпсан?
— Кеча кечқурун ойимга "асалим оёғизни кўтаринг" дедизку,- дебди.
Афанди кўза кўтариб сувга кетаётган ўғлининг юзига бир тарсаки уриб: «Кўзани синдирма» деди.
— Бу нимаси,— деди хотини,— кўзани синдирмасдан туриб нега урасиз?
Афанди жавоб берди:
— Синдиргандан кейин уришнинг нима фойдаси бор, ҳозир эҳтиёт шарт-да.
Эр хотинига:
— Битта бер, - дебди.
Хотини:
— Йўўўўўқ!
— Кел жоним илтимос, бўлмай кетяпман...
— Йўқ дедим, хозир бердимку?
— Яна битта бер, кейин ухлаймиз.
— Уфф, воеей, аммо безор қивордиз, ҳозир берсам кейин сўрамайсизми???
— Йўқ жоним, бўлди охиргиси, бугунга етади...
Хотин:
— Ана токчада турибди, битта олинг, санаб қўйганман, - деса.
Эр:
— Тавба, энди сигаретниям сўраб чексам, бу қанақа замон бўлди!?, - дермиш.
Бир куни Афанди ёз ойида пальто телпак кийиб пенсия олгани келибди. Кассир ҳайрон:
— Нега ёзда телпак, пальто кийиб олдиз?
Афанди:
— Болам январь ойидаги пенсиямга келдим, - дермиш
Ўрмонда шер ўғлини уйлантирибди. Ҳамма ҳайвонларни тўйга айтибди, фақат қуённи этмабди: қуён алкаш бўлса, кеса барибир тўйни файзини бузади кеганидан фойда йўқ деб, қуёни айтмабди. Тўйида ҳамма ҳайвонлар ўйнаётган экан қуён бостириб кириб:
— Ҳой, шер сен мени тўйинга чақирмадинг-а ҳозир разбор қиламиз, деса
Шер тулкига:
— Бор чиқиб ҳал қивор, дебди.
Тулки кўчага чиқиб кетибди. Тарс-турс бўлиб бир оздан кегин қуён қайтиб кирибди:
— Шуми зўринг? Яна борми, дебди.
Шер тўнғизга ишора қилибди. Тўнғиз ҳам чиқиши билан тарс-турс бўлиб яна қуён қайтиб кирибди:
— Яна зўринг борми, деса
Шер бўрига қараб:
— Бор ҳал кивор, дебди.
Бўри кўчага чиқиб кетибди, яна тарс-турс бўлиб, бўри қайтиб кирибди. Ҳамма жойи қон, оёғида зурга турармуш. Шер нима бўлди, деса.
Бўри зўрға бошини кўтариб:
— Аҳмоқ айиқни ҳам айтмапсан-ку, дермиш
Бир одам меҳмонхонага бориб:
— Жой борми, деса.
— Ҳамма жойлар банд, лекин бир хонада бир негр ўзи ётибди, шу билан ётсангиз бўлади, дейишибди
— Ҳа, майли мени соат 07:00да уйғотиб қўйинглар, деб ухлагани ётибди.
Негр ҳазилкаш экан у одамни юзига қора куя суркаб қўйибди. Эрталаб уйғотишганда шошилиб кийиниб ойнага қараса, юзи қора эмиш.
— Вой онасини эмгурлар адашиб негрни уйғотиб қўйишибди-ку, дермиш.
Пештокида «Кўнгил сирингизни гул воситасида изҳор этинг!» шиори осилган гуллар дўконига бир йигит кирибди.
— Менга бир дона атиргул беринг, - дебди у сотувчига.
— Атиги биттами?
— Ҳа... Мен жуда камгапман!