— Чол, нимани ўйлаяпсиз?
Чол:
— Сен ўйлаётган нарсани.
Кампир:
— Ўлинг-ей, уятсиз!
Афанди уни "Одаммикан?! Ит бўлса-чи?!" деб ўйлабди-да "Итмисан?" деб бақирган экан.
— Ёшингиз нечида?
— 17да.
— Олий маълумотлимисиз?
— Ҳа. Мана диплом.
— Қандай қилиб 17 ёшда олий маълумотли бўлдингиз?
— Бу дипломни кўчадан топиб олдим.
— Сизни исм, фамилиянгизга диплом ёзилган эканми?
— Йўқ. Паспортимни дипломда ёзилган исм, фамилияга ўзгартириб олганман.
— Сен нимадан ўлгансан? - дебди бири.
— Мен музлаб қолганман, - дебди.
— Сен-чи? - дебди.
— Хурсандчиликдан юрагим ёрилиб кетган, - дебди.
— Қанақа қилиб? - дебди.
— Бир куни командировкага кетдим дедим-да, кечқурун тўсатдан уйга қайтиб келдим. Хотинимни текшираман деб югуриб уйга кирдим. Ҳаммомга қарадим. Шкаф ичини текширдим. Ҳеч ким йўқлигини кўриб хурсандчиликдан юрагим ёрилиб ўлиб кетдим, - дебди.
Шунда шериги:
— Ўшанда музлаткични очиб кўрганингда, ҳозир иккаламизам тирик юрардик, - деган экан.
Биринчиси махфий паролни 2 соатда айтиб қўйибди. Иккинчиси 5 соатдан кейин қийноққа чидолмай айтиб берибди.
Учинчиси урушга борган Афанди экан. Афандини бир кун қийнашса ҳам айтмабди, икки кун қийнашса ҳам айтмабди.
Ертўлага ташаб қўйишса, бошини деворга уриб "Эсла, эсла!" дермиш.
— Нега бошингни урасан? - дейишибди.
Афанди:
— Ўзимам эсимдан чиқариб қўйгандим-да, - деган экан.