Ота-она ҳақида латифалар
Бир пайт кўчадан бир одамча кириб келди, ҳаммаёғи лой. “Сизни ўғлингизман”, деб айтди. Ювиб тозалаганимдан сўнг маълум бўлади энди. Лекин овози ўғлимникига жуда ўхшайди...
— Буни ким қилди?
Бола:
— Кимлигини билмадим-у, лекин мана уни сочидан намуна, - деб қўлида бир тутам соч кўрсатибди.
— Бу йил ҳам ўқишга кира олмасанг, отам дема мени! Сени танимайман!
Имтиҳонлар тугагач, адаси ўғлидан сўрабди:
— Ҳўш ўғлим, имтиҳонлар қандай ўтди?
Ўғли эса:
— Кечирасиз, сизни танимайроқ турибман, кимсиз?
— Ада, кўзингиз нега кўкарган?
Отаси жаҳли чиқиб:
— Агар яна бир мартта дугонангни лаб бўёғи мени машинамда тушиб қолса, сени кўзингни кўкартираман, - дермиш.
— Ойинг сал янглишибди ўғлим. Энди сен камроқ ейдиган бўлдинг.
— Онаси, шумтака ўғлинг ердаги қорни еяпти!
Она:
— Қор емасин, томоғи оғрийди!
Бироздан сўнг, ота:
— Онаси, қор ростданам ширин экан!
Она:
— Ҳа, яхши...
Бу ҳолатни тушунмаганлар сўрашибди:
— Нимага терминал кўтариб турибсиз?
Шунда ўртакаш:
— Кимда агар қистиришга нақд пули бўлмаса, пластикда ҳам қабул қилаверамиз, - дермиш.
— Кундалигингни ичига манави пулларни солиб, адангга узатсанг, сени уришмайдилар!
Ўғли:
— Дада, буни қандай ўлдирамиз, - дебди.
Шунда отаси:
— Шуниям ўйлаб турибсанми? Сувга чўктир, ўзи ўлади, - дебди.