Қўшнилар ҳақида латифалар

Самарқандлик бир опахон магазиндан шифонер олиб келиб, уйига жойлаштирибди.
Опанинг кўчасидан трамвай ўтар экан, трамвай ҳар ўтганда шифонерни эшиги очилиб кетаверибди. Опахон хуноб бўлиб, қўшни уста амакини айтиб чиқиб, тузатиб беришини сўрабди.
Уста сабабини билиш учун шифонер ичига кириб ўтирса, аксига олиб опанинг эри келиб қолибди.
Янги шифонерни кўриб, эшигини очиб қараса ичида қўшни амаки ўтирибди.
Шунда эр аччиғи чиқиб:
— Ҳой, аблаҳ! Бировнинг ётоқхонасида, шифонерни ичида нима қилиб ўтирибсан?, - деса.
Уста:
— Э, қўшнижон айтсам барибир ишонмайсиз, трамвай келишини кутиб ўтирибман, - дермиш.
Бир куни география ўқитувчиси глобусни кўрсатиб:
— Солиев Африка қани?, - деса Солиев:
— Мен олмадим устоз, - дебди.
Ўқитувчи яна сўрабди:
— Солиев Африкани менга топиб бер!
Солиев:
— Устоз ростини айтяпман, мен олмадим.
Шунда ўқитувчи:
— Бор, дадангни чақир!, - дебди. Дадаси келгач:
— Ўғлингизга Африкани кўрсат, қани деб сўрасам, мен олмадим дейди. Бунга нима дейсиз?, - дебди.
Дадаси ўғлига ўгирилиб:
— Ўғлим, олган бўлсанг, қайтиб бер!, - дермиш. Ақлдан озай деган устоз ота-болани қўшнисини кўчада кўриб қолибди-да, бўлган воқеани гапириб берса, қўшниси:
— Ўзи булар шунақа, олган нарсасини қайтариб беришмайди, - дермиш.
Она беш ёшли ўғлига танбеҳ берибди:
— Ҳадеб қўшнимизни уйига чиқаверма! Ўзини болалари кўп, ёқмайсан!
Ўғли:
— Нега энди? Ҳар чиққанимда, онаси:
— Келақол. Сен етмай тургандинг ўзи!, - дейди-ку...
Қўшним Ҳамдам бобонинг айтишича, у Титаник кемасини ўз кўзлари билан кўрган экан.
Бошиданоқ ҳаммани кема чўкиб кетиши ҳақида огоҳлантирибди. Ҳеч ким эътибор бермабди. Аммо, бобо барибир кема чўкиб, йўловчиларнинг катта қисми ҳалок бўлишини қайта-қайта айтаверибди. Ахийри одамлар безор бўлиб, бобони кинотеатрдан ҳайдаб чиқариб юборишибди.
Қўшни ўғлингизни тарбияси билан яхшилаб шуғуллансангиз бўлмайдими? Бемахалда тунги барларда, кафеларда дайдиб юраркан?!
— Сизга ким айтди?
— Ана қизим айтди, ҳар куни кўрар экан!!!
Бир чол кўп қаватли уйнинг тўққизинчи қаватида яшар экан. Уйига чиқишда ҳечам лифтдан фойдаланмас экан.
Шунда бир қўшни кузата туриб:
— Отахон, тайёр лифт туриб, нега нуқул зинадан чиқасиз?, - деса, чол:
— Э, болам! "Лифт тўрт киши учун" деб ёзиб қўйилган. Тўрт кишини қаердан топаман? - дермиш.
Бир куни афанди фарзандли бўлибди. Орадан бир йил ўтибди фарзанди биринчи айтган сўзи "Товуқ" бўлибди. Ўша куни товуқ ўлиб қолибди. Кейин "Сигир" деса, у ҳам эртасига ўлиб қолибди.
Афанди ўғлига:
— Ўғлим "Дада" демагин, илтимос, - дебди.
2 кун ўтиб, боласи "Дада" деган экан афанди уйига кириб, кўрпа-тўшак қилиб ётиб олибди. Бир кун ўтармиш, ўлмасмиш. 2 кун ўтармиш, ўлмасмиш.
Учинчи кунига хотини кириб:
— Чиқинг адаси. Қўшнимиз Қўчқор ака ўлиб қолибдилар, - деган экан.
Бир йигит домни тагига бориб, 8-қаватни деразасидан қараб турган одамга:
— Ака, пастга тушинг. Гап бор, - дебди.
Ҳалиги одам зинадан пастга тушиб:
— Нима гапингиз бор ука, - деса, йигит:
— Аҳмад акани уйи қайси, - деб сўрабди.
Ҳалиги одам:
— Мен билан юринг, кўрсатаман, - деб, йигитни 8-қаватга олиб чиқиб:
— Аҳмад акани уйи анави рўпарадаги домни тўққизинчи қаватида, - дермиш.
Бир йигит қўшнисидан:
— Туғилган кунинг қачон?, - деб сўрабди.
— Май ойида. Нега сўраяпсан?
— Сенга парда совға қилмоқчиман. Деразангга осиб қўясан. Хотининг уйда нуқул очиқ-сочиқ кийиниб юради.
— Мен эса сени туғилган кунингга бинокль совға қиламан. Кўрган аёлинг, ким эканини кузатишинг учун...
Бир куни Афанди "Бугун ош қиламан" деган ҳаёл билан гўшт, сабзиларни тўғраб, қозон осибди. Қараса, гуручи қолмаган экан. Ўйлаб-ўйлаб рўпарада яшовчи бева аёлдан сўрашга қарор қилибди. Қўлида коса билан чиқиб, қўнғироқни босиб, ўйланиб қолибди Афанди:
"Ҳозир мен гуруч сўрасам, бу аёл менга "ош қиляпсизми" дейди. Мен уни меҳмонга чақиришга мажбур бўламан. Ош баҳона мен билан танишиб олиб, кейин ундан қутулолмай юрсам-чи?!" деб ҳаёл суриб турган экан, эшик очилиб қўшни аёл чиқиб қолибди. Афанди бўлса аёлга қараб:
— Э, гуручинг бошшингда қолсин, - дермуш.