Қўшнилар ҳақида латифалар
Икки қўшни аёл суҳбатлашяпти:
— Овқат қилиш учун эримни картошкага жўнатсам кўчада машина уриб кетибди.
— Вой, энди нима қиласиз?
— Энди тухум қовуриб қўя қоламан.
— Овқат қилиш учун эримни картошкага жўнатсам кўчада машина уриб кетибди.
— Вой, энди нима қиласиз?
— Энди тухум қовуриб қўя қоламан.
Икки қўшни суҳбатидан:
— Қўшни эрталаб уйингиздан врач чиқиб кетаётган экан, нима тобингиз йўқми?
— Ҳар куни эрталаб уйингиздан битта полковник чиқиб кетади, мен уруш бўлаяпдими деб сўраётганим йўқ-ку!
— Қўшни эрталаб уйингиздан врач чиқиб кетаётган экан, нима тобингиз йўқми?
— Ҳар куни эрталаб уйингиздан битта полковник чиқиб кетади, мен уруш бўлаяпдими деб сўраётганим йўқ-ку!
Бир одамнинг қўшниси қазо қилибди. Шериги билан қўшнисига қабр ковлагани боришибди. Навбат билан ковлай бошлабди. Охири шериги тушибди-да, ковлаб бўгандан кейин:
— Уф-ф, чарчадим, - деб ўтириб олибди.
— Чиқ! - деса,
— Одам чарчагандан кейин гўрданам чиқгиси келмай қолар экан, - дермиш.
— Уф-ф, чарчадим, - деб ўтириб олибди.
— Чиқ! - деса,
— Одам чарчагандан кейин гўрданам чиқгиси келмай қолар экан, - дермиш.
Ёш йигит қўшни қизга мурожат қилибди:
— Яхши қиз, сизни дастингиздан тунлари ухлай олмаяпман...Туни билан мижжа қоқмайман... Кўзимга уйқу келмаяпти...
Қиз йигитни кўзларига қарай олмасдан, уялиб, ерга боқиб дебди:
— Яхшиси бу гапни мени отамга айтинг. Мени қўлимдан нима ҳам келарди... Отам билан гаплашганингиз маъқул. Ҳаммасини отам ҳал қиладилар. Ахир туни билан магнитафонни адам баланд қилиб эшитяптилар-ку...
— Яхши қиз, сизни дастингиздан тунлари ухлай олмаяпман...Туни билан мижжа қоқмайман... Кўзимга уйқу келмаяпти...
Қиз йигитни кўзларига қарай олмасдан, уялиб, ерга боқиб дебди:
— Яхшиси бу гапни мени отамга айтинг. Мени қўлимдан нима ҳам келарди... Отам билан гаплашганингиз маъқул. Ҳаммасини отам ҳал қиладилар. Ахир туни билан магнитафонни адам баланд қилиб эшитяптилар-ку...
Бир куни Афандиникига ён қўшниси кириб қолибди. Афанди:
— Э, келинг, келинг қўшни.
Қўшни:
— Келдик қўшни.
— Тинчликми ўзи? Кеча тунда "гурс-с-с" этган овоз эшитилди.
Афанди:
— Ҳа уми кеча томда ётгандим, чопоним пастга тушиб кетди.
Қўшни:
— Э, қўйинг-э, чопон тушиб кетса бунчалик овоз чиқмайди-ку.
Афанди:
— Гап шундаки, шу чопоннинг ичида ўзим ҳам бор эдим-да, - дермиш.
— Э, келинг, келинг қўшни.
Қўшни:
— Келдик қўшни.
— Тинчликми ўзи? Кеча тунда "гурс-с-с" этган овоз эшитилди.
Афанди:
— Ҳа уми кеча томда ётгандим, чопоним пастга тушиб кетди.
Қўшни:
— Э, қўйинг-э, чопон тушиб кетса бунчалик овоз чиқмайди-ку.
Афанди:
— Гап шундаки, шу чопоннинг ичида ўзим ҳам бор эдим-да, - дермиш.
Хотинжон, мени кечир. Сенга кўп азоб бердим. Мендан рози бўл.
Хотин:
— Розиман дадаси, розиман!
Эр:
— Айниқса бир воқеани сенга айтмасам бўлмайди. Қўшнимиз Ойсанам борку? Ўша билан юрардим — деса.
Хотини:
— Биламан дадаси, биламан! Шунинг учунам сизга заҳар бердимда — дермиш.
Хотин:
— Розиман дадаси, розиман!
Эр:
— Айниқса бир воқеани сенга айтмасам бўлмайди. Қўшнимиз Ойсанам борку? Ўша билан юрардим — деса.
Хотини:
— Биламан дадаси, биламан! Шунинг учунам сизга заҳар бердимда — дермиш.
— Ўртоқ адвокат, қўшним мени "семиз аҳмоқ" - деб ҳақорат қилди, нима қилай?
— Парҳез қилинг.
— Парҳез қилинг.
Икки дугона суҳбатлашмоқда:
— Менга эрга тегишни таклиф қилишди...
— Зўр-ку! Қайси йигит?
— Йигитмас! Қўшниларим...
— Менга эрга тегишни таклиф қилишди...
— Зўр-ку! Қайси йигит?
— Йигитмас! Қўшниларим...
Моҳирбек билан Мансурбек уйини таъмирлашаётган экан, қўшниси кириб келибди. Моҳирбек секингина Мансурбекни қулоғига:
— Қараб тур, яна бирор асбобни сўраб чиққан, - дебди пичирлаб.
— Сен йўқ дегин, - дебди Мансурбек.
Қўшниси уларга қараб:
— Ҳорманглар! Бугун сизларга аррангиз керак бўладими?, - деса, Моҳирбек:
— Ҳа, кечгача фақат аррани ишлатамиз, - дебди қатъий оҳангда.
Қўшниси хурсанд бўлиб:
— Жуда яхши-да! Ундай бўлса, болғангизни олиб турар эканман-да бугун, - дермиш.
— Қараб тур, яна бирор асбобни сўраб чиққан, - дебди пичирлаб.
— Сен йўқ дегин, - дебди Мансурбек.
Қўшниси уларга қараб:
— Ҳорманглар! Бугун сизларга аррангиз керак бўладими?, - деса, Моҳирбек:
— Ҳа, кечгача фақат аррани ишлатамиз, - дебди қатъий оҳангда.
Қўшниси хурсанд бўлиб:
— Жуда яхши-да! Ундай бўлса, болғангизни олиб турар эканман-да бугун, - дермиш.
