Doʻstlar haqida latifalar
— Kasal ko‘rgani borganda nima deyiladi?
— Borib «ahvolingiz qalay?» deb so‘raysiz, u «shukur, yaxshiman» deydi, siz «xayriyat» deysiz, «ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?» deb so‘raysiz, u ko‘ngli tortgan ovqatni aytadi, siz «undan ko‘proq yeb turing, men ham yanagi kelishimda olib kelaman» deysiz, qaytar vaqtingizda yaqin o‘rtoqlaringiz kelyapdimi» deysiz, u «ha, kelyapti» deydi, siz «xayriyat, kelib turishgan bo‘lsa yaxshi, men ham ko‘rinib qolishsa aytib yuboraman» deb kelaverasiz, — dedi xotini.
Afandi o‘rtog‘inikiga bordi, u og‘ir ahvolda yotar edi, Afandi undan so‘radi:
— Ahvolingiz qalay?
— Ko‘rib turibsizku, o‘ladigan bo‘lib qoldim.
— Xayriyat, — degan edi, kasal ijirg‘ilandi, Afandi so‘roqni davom ettirdi:
— Ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?
— Ajalning urug‘ini!
— Ushandan ko‘p-ko‘p yeb turing, — taskin berdi Afandi, — men ham yanagi kelishimda undan olib kelaman.
Afandining bu gapidan asabi buzilgan kasal teskari qarab oldi. Nihoyat, Afandi yana so‘radi:
— Mendan boshqa o‘rtoqlaringiz ham ko‘rgani kelishyaptimi?
— Ha, Azroil kelyapti! — dedi achchig‘lanib kasal.
— Xayriyat, kelgani yaxshi, men ham ko‘cha-kuyda ko‘rinib qolsa, aytib yuboraman,— deb Afandi jo‘nab ketdi.
— Eshitishim-cha xotining mashinasini urib olganmish...?!
— Ha.
— O‘zi-chi, tirikmi ishqilib?
— Hozircha tirik..., Hammomda, berkinib o‘tiribdi...
Do‘stlari:
— O‘limidan oldin ko‘rganimiz yaxshi bo‘ldi. Nima yozdi ekan deb yozuvni o‘qishsa:
— Kislorod shlangidan oyoklaringni ol padarlanat deb yozilgan ekan.
Kampirlar oshxonada pishir-kuydir qilguncha, ikkala qariya gap boshlashibdi:
— O‘tgan kuni kampirimni restoranga olib borgandim. Unga yoqmadi.
— Qaysi restoran ekan u?
— Esim qursin! Hozir yodimdan chiqdi... Ayollarga bahorda sovg‘a qiladigan gul nomi nima edi?
— Nastarinmi?
— Yo‘q!
— Lolami?
— Yo‘q!
— Atir gulmi?
— Yo‘q!
— Nargis gulmi?
— Ha!
Chol oshxona tarafga o‘girilib:
— Nargizaxon, o‘tgan kuni biz borgan restoranni nomi nima edi?
— Og‘ayni bu qizga nega uylanding? Bunchalik xunuk qiz bo‘lmasa, ko‘ziyam g‘ilay, yurishi ham neto, uning ustiga duduq ham ekan, - deb shivirlab past ovozda gapirsa...
— Shivirlamay qattiqroq gapiraver, baribir eshitmaydi, - dermish
— Oshna, qovun yegandan keyin qayerda yotaman?
— Mulla Nasriddin, bola-chaqangiz ko‘pmi?
— Bolam ko‘pu, chaqam kamroq,— deb javob berdi Afandi.
— Nega buncha terlayapsan? Qish bo‘lsa...? – deb so‘rabdi.
Do‘sti bo‘lsa tomog‘i qirilib:
— Ming la’nat! Lodkangni tagi teshik ekan, boyadan beri yugurib ketyapman, - dermish.
—O‘rtoq, oxirgi marta qachon cho‘milding?
Do‘sti javob beribdi:
— Ikki yilcha bo‘ldi shekilli.
— Ha yaxshi...
— O‘zing-chi, qachon cho‘milding?
— Men oxirgi marta olti oy oldin basseynga borgandim.
— Baliq bo‘lib ket-yey, o‘rtoq!
— Mashinani raqamini yozib oldim!
Cho‘loq debdi:
— Shu mashinaga yetib olaymi?!
Kal bo‘lsa jahl bilan:
— Chiroyli soch turmagimni buzib yubordi, - degan ekan.