Jinoyatchilar haqida latifalar

Yaponiyalik ixtirochilar robot ixtiro qilishibdi. U robot o‘g‘rilarni ushlar ekan. Robotni Rossiyaga olib borishsa, u yerda kuniga 40 ta o‘g‘rini ushlabdi. Amerikada 50 tadan o‘g‘rini qo‘lga olibdi. Ippodromga olib kyelishsa, bir soatda robotni o‘g‘irlab ketishibdi.
Bir kuni Afandining uyiga Ali degan do‘sti mehmonga boribdi.
Bir payt Afandi qarasa, Ali dasturxondagi kumush qoshiqni cho‘ntagiga solayotganmish. Topqir Afandi shunday debdi:
— Qaranglar, hozir men qoshig‘imni cho‘ntagimga solaman. Bir zumda qoshig‘im Alining cho‘ntagida paydo bo‘lib qoladi. Mana...
U shunday deb Alini cho‘ntagidan o‘g‘irlangan qoshiqni olib qo‘ygan ekan.
Poyezd kupesida er-xotin va yana ikki medik ketishyapti. Xotin rosa ko‘p gapirar ekan, har balo deb tinmay gapirib ketaveribdi. Xotin o‘z ehtiyoji bilan kupedan chiqqan ekan, mediklar erga:
— Voy og‘ayni bunaqa xotin bilan qanday yashab yuribsan? Bir umr buning diydiyosini eshitib o‘lib ketasanku. Yaxshisi hozir Moskvadagi bir xirurgni adresini beraman, xotiningni miyasini operatsiya qilib beradi, qarabsanki kamgap ajoyib xotinli bo‘lasan, narxi ham qimmat emas bori yo‘g‘i 1000$ga gaplashib beraman.
— Jinnimisilar qanaqa ming dollar, kavkazliklar bilan gaplashib qo‘yganman, atigi 200$ga otib tashlasharkan. O‘sha yoqqa olib ketayabman.
Radioning jonli efiriga navbatdagi tinglovchi qo‘ng‘iroq qilib gapiryapti:
“Kecha ko‘chadan pul to‘la hamyon topib oldim. Hamyon ichida puldan tashqari Yunusobod tumani, Bodomzor ko‘chasi 8 uyda yashovchi Qodirov Alishyer nomiga tashrif qog‘ozi ham chiqdi. Iltimos, Alisherga biror-bir qo‘shiq qo‘yib bersangiz”.
— Sudlanuvchi, o‘g‘rilik jinoyatiga qo‘l urishga sizni nima majbur qildi?
— Nima emas, kim deng! Ularni o‘zi yonimga kelib “Tilla zanjir bilan soatni yech!” deyishdi. Men ham ularni tilla zanjiri va soatini yechdim xolos...!
Xilvat ko‘chada Afandini yo‘lto‘sarlar to‘xtatib debdi:
— Hamyoningni cho‘z! Pul kerakmi joningmi?
Afandi o‘ylanib turib:
— Hozir yonimda pul yo‘q edi. Sizlardan qarz bo‘lib qolarkanman-da, - dermish.
Oldinlari qizlar meni orqamdan rosa yugurishardi. Hatto ba’zilari uyimgacha quvlab kelardi. Hozir bo‘lsa yugurishmay qo‘yishdi. Chunki qizlarni sumkasini o‘g‘irlamay qo‘ydimda.
Bankga qurollangan o‘g‘rilar bostirib, kirishibdi. Xodimlarning hammasiga devor ostida qo‘llarini ko‘tarib turishni buyurishibdi. O‘g‘riboshi kassir ayoldan so‘rabdi:
— Ismingiz nima?
— Sharofat.
— Onamga adash ekansiz, mayli sizni o‘ldirmaymiz, deb o‘g‘ri 2—xodimdan ismini so‘rabdi.
— O‘zi ismim Qulpiddin. Ammo o‘rtoqlarim "Sharofat" deb chaqirishadi, dermish xodim qaltirab...
Tunda uyga kirib kelgan o‘g‘rilar:
— Bizga oltin kerak!
Uy egasi:
— Qancha kerak?
O‘g‘rilar:
— 100 kilo!
Uy egasi:
— 106 kilolisi bo‘ladimi?
— Ha bo‘ladi! Olib chiq!
Xotinini chaqirib:
— Oltinoy, chiq! Senga kelishibdi.
Bitta odam qo‘shnisini hovlisiga kirib, tovuqxonasidan tuxum o‘g‘irlabdi.
Tuxumni ushlab turib, hayol sura ketibdi:
"Shu tuxumdan jo‘ja ochirib, boqib katta tovuq qilaman. Tovuqni sotib, g‘oz olaman, g‘ozni ham boqib, sotib, qo‘y olaman. Qo‘yni semirtirib, sotib, buzoq olaman! Buzoqni katta buqa qilib, uni ham sotib, mashina olaman!", deb hayol surib tursa, qo‘shnisi kelib qolibdi.
O‘g‘rini ko‘rib:
— Tuxumni joyiga qo‘y! - deb baqirgan ekan, tuxum qo‘lidan tushib, sinib ketibdi. Shunda haligi o‘g‘ri odam:
— Mashinamni to‘lab berasan! - deb baqira ketgan ekan.